ถึงรุ่นพี่ที่แอบชอบ

"พี่เสียใจนะที่พี่ไม่ใช่ไอ้หนุ่มคนนั้นที่อรเคยแอบชอบอีกต่อไปแล้ว"
"ไม่ใช่ยังไงคะ?"
"ก็พี่เคยแต่งงานแล้ว แถมยังเคยเกือบจะมีลูก..."
"พี่อย่าติดใจกับคำพูดของอรเลยนะคะ เมื่อกี้ที่อรพูดไป อรยังสับสนและติดอยู่กับความเจ็บปวดในอดีต"
"พี่ทำให้อรต้องเจ็บปวดเหรอ พี่ขอโทษ ถ้าพี่รู้ว่าอรชอบพี่มากขนาดนี้ บางที..."
"ช่างเรื่องที่มันแล้วๆ มาเถอะนะคะ อรไม่อยากไปนึกถึงมันอีก ตอนที่อรรู้ว่าอรชอบพี่ มันก็คงเป็นความรู้สึกฝังใจแบบเด็กๆ ก็ปล่อยให้เป็นความทรงจำดีๆ ต่อไป ตอนที่อรมารู้จักกับพี่ตอนโตแล้วต่างหาก ...พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้นนะคะ ที่จริงอรควรปล่อยวางและทำตัวให้สมกับเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว แต่ก็ยังแยกแยะไม่ออก ยังนึกพาล ไม่ชอบใจ ไม่พอใจคนที่เขาได้ตัวพี่ไปอย่างชอบธรรม อรยังไม่เลิกทำตัวเป็นเด็กถึงได้เจ็บเพราะตัวเองอย่างนั้น"
- - - - - - - - - -
"อืม...ขอบคุณนะที่อรยังคงชอบพี่"
“แล้ว...นี่พี่จะกลับเลยเหรอคะ”
“อยากให้พี่กลับเลยหรือเปล่าล่ะ”
ฉันเงยหน้ามองเขา สองมือยังกอดเอวเขาไว้ไม่ปล่อย ช่วงเวลาแบบนี้ฉันจำได้ว่ามันเคยเกิดขึ้น...ในความฝัน ตอนที่ฉันได้มีโอกาสสบตากับเขาตรงๆ กายสัมผัสกาย แล้วทุกอย่างรอบตัวคล้ายจะหยุดนิ่งไปตลอดกาล
เมื่อฉันส่ายหน้า บอกว่าไม่อยากให้เขากลับ เขาระบายยิ้มที่เห็นฟันขาวสะอาดเรียงตัวสวย ดวงตาเขาหรี่ไปตามอารมณ์ ก่อนจะก้มลงจูบกลางหน้าผากของฉันพร้อมกอดกระชับร่างฉันเอาไว้แนบแน่นยิ่งขึ้น