วิวาห์ร้าย สัญญารัก

หลังจากที่ฉัน กลับมาจากเรียนโทจากต่างประเทศ ไม่รู้ว่าโชคชะตาฟ้าลิขิตให้ฉันต้องมาใกล้ชิดกับ “ปุญณ์” เด็กผู้ชายที่เราเคยเล่นด้วยกันเมื่อตอนเด็ก ๆ ในฐานะ “คู่หมั้น” ของเขา ซึ่งฉันก็พึ่งรู้เมื่อตอนกลับมานี่แหละ

แต่ช็อคยิ่งกว่านั้น!!!! คุณลุงคุณป้ากลับคิดว่าลูกชายของตนเอง ไม่ได้ชอบผู้หญิง เพราะนอกจากจะไม่ควงสาวสักคนแล้ว เขากลับสนิทสนมกับเพื่อนสนิทที่เป็นชายหนุ่มอีกด้วย!! แถมยังปากจัดกับผู้หญิงโดยเฉพาะกับฉัน!!



////////////////////////////////////////////////////////

เขาทำแบบนี้ทำไม เขาทำเพื่ออะไร ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เขาไปโมโหอะไรมา ทำไมถึงได้ป่าเถื่อนแบบนี้ นายหมอปุญณ์คนที่เคยอ่อนโยน แต่ก่อนหายไปไหนแล้ว แถมกลิ่นเหล้ายังส่งกลิ่นแรงออกมาจากตัวเขาอีก

"อืมมม"

ฉันพยายามผลักเขาออกเพื่ออธิบายและอยากให้เขาฟังฉันก่อน ก่อนที่จะทำอะไรลงไปโดยขาดสติ

"นายฟังฉันพูดก่อนสิ"

ตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงกํ่าไปหมด ฉันรู้ว่าเขาไปดื่มมาเพราะฉันได้กลิ่นเหล้าจากตัวเขา





"หึ!!! งั้นเธอก็พูดมาสิ" ตอนนี้เขาพยายามสงบสติอารมณ์อยู่

"วันนี้ฉันออกไปคุยธุระ กับเขามาจริง ๆ แต่แค่ไปคุยแป๊บเดียวหลังจากนายโทรไปฉันก็กลับบ้านไปหาป๊ากับม๊าของฉันและอยู่ทานข้าวเย็นกับท่านเลยทำให้กลับดึก ถ้านายไม่เชื่อลองโทรหาม๊าฉันสิ"

เขามีทีท่าเย็นลงมากเมื่อฟังฉันเล่าจนจบ



" ใครจะเชื่อ!! บางทีเธออาจจะเตี๊ยมกันให้ท้ายกันทั้งครอบครัวเหมือนตอนที่ยัดเยียดเธอให้แต่งงานกับฉันยังไงล่ะ"

ห๊ะ.....นี่ฉันอธิบายขนาดนี้ เขายังหาว่าฉันโกหกอีกเหรอ แบบนี้ฉันก็ไม่อยากพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว

"นายจะบ้าเหรอ นายเห็นฉันเป็นคนยังไง"

"สำหรับฉัน เธอคือผู้หญิงที่หน้าเงินและน่ารังเกียจอยู่ดี"



เพียะ!!!!

ด้วยความอดทนที่มีอยู่น้อยนิด ทำให้ฉันฟาดฝ่ามือบาง บนใบหน้าคมทันที โดยไม่ต้องคิด!

" เธอกล้าตบฉันเหรอมะปราง" สิ้นสุดคำพูดเขากลับเข้ามาจูบฉันอย่างรุนแรงอีกครั้ง



ฉันทนไม่ไหวกับคำพูดดูถูกของผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว

คำพูดของเขามันช่างแหลมคมเพราะมันทิ่มแทงใจฉันให้เจ็บปวดเอามาก ๆ ไหนบอกว่าไม่รังเกียจกันแล้ว ไหนวันนั้นพูดเหมือนมีใจให้ฉัน แล้ววันนี้ทำไม.... เฮ้อออ ฉันเหนื่อย... เหนื่อยแล้วและไม่อยากตกอยู่ในวังวนแบบนี้อีก


ฉันจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดถามเขาออกไปเมื่อเขาละออกจากริมฝีปากของฉัน

"นายเคยรักฉันไหม....." สิ้นสุดคำพูดนั้นเขากลับหยุดการกระทำกับฉันทันที

" "

" ไม่สิ นายเคยรู้สึกดี ๆ กับฉันสักครั้งบ้างไหม" เขาเงียบไปเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"ที่นายเป็นแบบนี้เพราะอะไร นายหึงฉันกับผู้ชายคนอื่น นายไม่พอใจที่ฉันหายไปแบบนี้ และคอยเป็นห่วง ดูแลฉันเวลาไม่สบาย เพราะอะไร"

" ฉันนะเหรอ...รักเธอ"

เขาพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยามสุด ๆ ให้ตายสิ


"ที่ฉันทำดีกับเธอก็แค่ไม่อยากให้เธอทนทุกข์นาน ๆ เพราะฉันสงสารเธอนะสิ เพราะเวลาหนึ่งปีมันก็อีกนาน ฉันกลัวเธอจะขาดใจตายซะก่อน"

คำพูดของเขามันพร้อมทิ่มแทงฉันเลยจริงๆ ตอนนี้ฉันเจ็บ เจ็บเหลือเกิน..


" หึ งั้นฉันจะหย่า!!! ฉันจะไม่ทนอยู่กับคนไร้หัวใจอย่างนายอีกแล้ว"

"เธอคิดเหรอว่าจะเอาส่วนแบ่งมรดกของฉันไป"

" ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น นายฟังนะ หย่าแล้วฉันจะโอนทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของนายคืนให้!!! ฉันจะไม่เอาเงินนายแม้แต่บาทเดียว!!"

ฉันจ้องหน้าเขาเขม็งด้วยความจริงใจและฉันจะทำตามที่พูดออกไปจริง ๆ

" คิดว่าฉันโง่หรือไง.......ฉันไม่หย่า!!!!"



#ฝากติดตามเรื่องใหม่นี้ด้วยนะคะ