SET บ่วงเสน่หาภรรยาล้างหนี้+อุ้มรักเมียขัดดอก

...บ่วงเสน่หาภรรยาล้างหนี้...
เมื่อชีวิตมาถึงทางที่ 'นิสา' ต้องเลือก ระหว่างการเป็นเมียน้อยของลุงกับการใช้ร่างกายล้างหนี้ที่ต้องจ่ายกับผู้ชายอีกคนเพียงแค่เดือนเดียว เธอจึงตัดสินใจเลือกอย่างหลัง แต่ทว่าเขากลับไม่ได้เป็นแค่เจ้าหนี้แต่ยังเป็นเจ้านายในบริษัทที่รับเธอเข้าทำงานอีกด้วย หนำซ้ำต่อมาเธอยังตั้งท้องลูกของคุณ 'รณวีร์' และเกิดเรื่องราวมากมาย...

“คุณ!” นิสารีบดึงผ้าเช็ดตัวมาปกปิดร่างกาย พร้อมถอยหลังไปชิดกำแพงอย่างตกใจ

“วีร์ คือชื่อเล่นของฉัน และฉันชอบให้คู่นอนครางชื่อฉันดัง ๆ เวลาที่มีเซ็กซ์กัน” รณวีร์บอกพร้อมกับวางกุญแจที่เขาใช้ไขเข้ามาบนเค้าเตอร์อ่างล้างหน้า ก่อนจะมองหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“ค่ะ คุณวีร์” นิสาตอบรับเสียงสั่นและรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

พอหายมอมแมมกระเซอะกระเซิงแล้วเธอกลับสวยน่ารักมากกว่าที่เขาเคยเห็นในรูปถ่ายมาก่อนหน้านี้เสียอีก ปากนิดจมูกหน่อยมีแก้มเล็กน้อยรับกับดวงตากลมโต ดูน่ารักอย่างกับตุ๊กตาเลยแฮะ

“ถอดผ้าเช็ดตัวออก” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่กลับทำให้คนถูกสั่งหน้าร้อนผ่าว

“ค่ะ” หญิงสาวกัดริมฝีปากอย่างพยายามข่มความหวาดกลัวเอาไว้ และค่อย ๆ ปลดผ้าเช็ดตัวลงไปกองที่พื้น ตอนนี้เธอได้แต่หลับตาเพราะไม่กล้ามองเขาอีกแล้ว หลังจากนั้นเพียงชั่วอึดใจก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสของฝ่ามือร้อน

รณวีร์ลากฝ่ามือไปตามส่วนเว้าโค้งต่าง ๆ ที่กำลังทำให้หัวใจของเขากระตุกสั่น
***********************
“ถ้าน้ำค้างอยากได้น้องแบบใยไหมบ้างต้องทำยังไงคะ”

นิสาหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเล็กน้อยกับคำถามนั้นของลูกสาว ในขณะที่รณวีร์เดินมายืนข้างภรรยาแล้วกระซิบถามเบา ๆ ให้ได้ยินสองคนด้วยรอยยิ้มกริ่ม “ให้พี่บอกเลยลูกมั้ยว่าเดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่จะทำน้องให้”

แต่ไม่ทันที่นิสาจะได้พูดอะไร คุณก้องภพก็กล่าวกับลูกสาวของเธอไปก่อนแล้ว
“ฮ่า ๆ ๆ” ก้องภพหัวเราะไปกับคำพูดหลานสาว ก่อนจะตอบคำถามแทนพ่อกับแม่ให้ “น้ำค้างต้องให้คุณพ่อกับคุณแม่ทำน้องให้นะครับ”

“คุณพ่อกับคุณแม่ทำน้องให้น้ำค้างได้เหรอคะอาก้อง” น้ำเสียงเด็กน้อยดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“ได้สิครับน้ำค้าง”

เพียงเท่านั้นเด็กหญิงตัวน้อยก็หันไปรบเร้าผู้เป็นบิดามารดาทันที “คุณพ่อกับคุณแม่ทำน้องให้น้ำค้างนะคะ น้ำค้างอยากมีน้องแบบนี้บ้าง”

“คุณพ่อทำให้หนูได้อยู่แล้วครับ แล้วคุณแม่ว่ายังไงเอ่ย”

“นิมีอีกสักคนสิ จะได้เป็นเพื่อนหนูน้ำค้าง” มุกดาที่ตอนนี้ยังคงเดินเหินไม่สะดวกนักมีก้องภพประคองอยู่ข้าง ๆ สนับสนุนอีกแรง

“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อจะทำน้องให้หนูนะคะ” เมื่อทุกคนรบเร้าขนาดนี้นิสาก็ไม่อาจปฏิเสธ

ที่สำคัญตัวเธอเองกับพี่วีร์ก็คุยกันไว้นานแล้วว่าอยากมีลูกอีกสักคนสองคน แต่ถ้าน้ำค้างไม่อยากมีน้องก็จะไม่มีเพราะกลัวลูกจะคิดมาก คิดว่าไม่รักเพราะเด็กบางคนไม่อยากมีน้อง พอน้ำค้างอยากมีแบบนี้ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีแล้ว

“เย้ ๆ ๆ น้ำค้างจะมีน้องแล้ว” เด็กหญิงกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งไปหาน้องใยไหม “พี่จะมีน้องเหมือนใยไหมแล้วนะ”

+++++++++

...อุ้มรักเมียขัดดอก...
เพราะหนี้ก้อนโตที่มารดาก่อไว้ทำให้ปานชีวาจำใจต้องใช้ร่างกายไปขัดดอกแทน เมื่อเธอเป็นอิสระและหลุดออกมาจากสถานะนางบำเรอแล้ว เธอกลับเพิ่งได้รู้ว่าตนเองกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา หญิงสาวเลือกที่จะไม่บอกใครเพื่อปกป้องชีวิตลูกในท้องเอาไว้

“อื้อ!” หญิงสาวสะดุ้งด้วยความรู้สึกเจ็บ เธอเผลอผลักเขาออกด้วยแรงที่มี

คราวนี้เคลย์ผละออกมามองใบหน้าหวานด้วยสายตาดุดัน “เธอจะเปลี่ยนใจกลับบ้านไปก็ได้นะ”

“มะ...ไม่ค่ะ ฉันไม่เปลี่ยนใจ” ถ้าเธอเปลี่ยนใจ บ้านก็ต้องถูกยึดและคุณแม่ก็อาจจะฆ่าตัวตายเพราะทนรับสภาพแบบนั้นไม่ได้

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเล่นตัวให้มาก”

“ขอโทษค่ะ”

“อย่าทำอะไรให้ฉันไม่พอใจอีก แล้วฉันสั่งให้ทำอะไรเธอก็ต้องทำเข้าใจมั้ย”

“เข้าใจค่ะ” ปานชีวารีบพยักหน้ารับคำ

“อีกอย่างที่เธอต้องจำเอาไว้ อย่าคิดจะจับฉันด้วยการปล่อยให้ตัวเองท้องเด็ดขาด เพราะฉันไม่อยากมีลูกให้เป็นภาระ แต่ถ้าเธอพลาดท้องขึ้นมา ฉันจะไม่เอาไว้ทั้งแม่และลูกเพราะถือว่าเธอขัดคำสั่งฉัน เธอกับลูกจะมีจุดจบแบบในรูปพวกนี้” เคลย์เปิดรูปในโทรศัพท์ให้หญิงสาวดู

“ค่ะ!” ถ้าเธอมีลูกแปลว่าเธอกับลูกต้องตายอย่างนั้นเหรอ ทำไมเขาช่างโหดร้ายถึงเพียงนี้
.......................

“คุณเคลย์!” ปานชีวาแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นเขาลงมาจากรถ

เคลย์ตรงไปหาหญิงสาวที่เขาต้องการมาคุยเรื่องสำคัญด้วยอย่างตกใจเมื่อเห็นเธอนั่งกุมท้องที่มีขนาดใหญ่ขึ้นจากตอนที่เจอกันครั้งสุดท้ายมากโข หยาดโลหิตที่ไหลเปื้อนลงตามขาของเธอทำให้หัวใจของเขากระตุกอย่างรุนแรง ถ้าเข้าใจไม่ผิดเธอน่าจะกำลังท้องอยู่แน่ ๆ

“เธอกำลังท้องอยู่เหรอปานชีวา”

“ค่ะ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจะจับคุณนะคะ ได้โปรดอย่าทำอะไรเราสองแม่ลูกเลยค่ะคุณเคลย์ ฉันขอร้องล่ะ” ปานชีวายกมือขึ้นไหว้เขาพลางขยับออกห่างอย่างหวาดกลัว

ให้ตายเถอะ นี่เธอท้องลูกของเขาแต่กลับไม่ยอมบอกเพราะคำขู่พวกนั้นที่เขากุเรื่องขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ “ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก เธอต้องไปโรงพยาบาลกับฉันเดียวนี้” เคลย์ช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแล้วตรงไปที่รถของเขาก่อนจะสั่งให้ลูกน้องออกรถไปโรงพยาบาลทันที
.......................

“แพท นั่นตุ๊ตาอะไย เค้าอยากได้” เอเคอร์ถามเพื่อนอย่างตื่นเต้น แม้จะพูดยังไม่ชัดก็ตามที

“ไม่ใช่ตุ๊ตา ม๊ากับป๊าบอกว่าเปงน้อน”

“น้อนเหยอ ชื้อมาจากไหน”

ป่าป๊ากับหม่าม๊าของแพททริคเดินมาได้ยินหัวข้อสนทนานั้นเข้าถึงกับกลั้นขำกันทั้งคู่

“แพททริคไม่ได้ซื้อค่ะเอเคอร์ หนูอยากได้น้องแบบแพททริคมั้ยคะลูก” หม่าม๊าถามอย่างเอ็นดู

“อยากได้ฮับ” เอเคอร์ตอบ

“ถ้าอย่างนั้นเอเคอร์ก็ต้องไปขอแดดดี้กับหม่ามิให้ทำน้องให้นะครับ แล้วเดี๋ยวเอเคอร์ก็จะได้น้องแบบแพททริคเลย” ป่าป๊าช่วยเสริม

เด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาจำคำพูดนั้นเอาไว้ติดใจจนกระทั่งแดดดี้กับหม่ามิมารับก็รีบบอกทันที

“แด้ดดี้ หม่ามิ เคอร์อยากได้น้อน”