สามีอยู่ตรงหน้า

ตัวเธอมีสัญญาหมั้นหมายกับลูกชายเพื่อนพ่อตั้งแต่เกิด จนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ สามีในนาม ก็ยังไม่เคยปรากฏตัวพบหน้าสักครั้ง แถมดูเหมือนใครต่อใครต่างก็พากันลืมเลือนสัญญาไปแล้วด้วย แบบนี้ถ้าเธอจะชอบพอกับใครสักคนก็ไม่ผิดสินะ แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง ในวันที่คิดจะตกลงปลงใจกับใครสักคน คู่หมั้น ไร้ตัวตนก็ดันมายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมคำพูดกวนประสาทนั้น
“สามีคุณพาย อยู่ตรงหน้านี่ไง”

โปรยบางตอนค่ะ
“ทำอะไรน้อง”
“เปล่า”เขาต่างหากที่ถูกทำร้าย ความเจ็บแสบที่เท้า รวมถึงไหล่ด้วย ฟันคม ชอบกัดจริงๆเลยคุณพาย
กนกไม่ยอมเชื่อ ยังคงส่งสายตาคาดคั้นใส่หลานชายตัวดี พะพายพอได้หายใจหายคอ หัวใจเต้นระส่ำนึกว่าตนจะไม่รอดเสียแล้ว เหตุใดนทีบดีจึงอยู่ที่นี่ ความจริงเขาต้องอยู่กับแพรวาที่บ้านสิ
“อย่าโกหกน้า”
“ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันค่ะ น้านก”
“หนูพายก็อีกคน หากพี่เขารังแก หนูควรต้องบอกน้า”กนกไม่อยากเห็นพะพายเสียใจ หันมามองพะพายด้วยสีหน้าจริงจัง พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับร่องรอยบนลำคอแล้วยิ่งทำให้โมโหขึ้นไปอีก
“น้าจะบอกเรื่องนี้ให้พ่อแม่เราทั้งสองคนรู้”
พะพายถึงกับหน้าซีด มองกนกที่เดินไปอีกทางด้วยความตกใจ ต่างกับนทีบดีที่ยืนนิ่ง มองท่าทางนั้นของหญิงสาวเงียบๆ
“นะ น้านกคะ เดี๋ยวก่อนค่ะ”
พะพายรีบเร่งฝีเท้าตามกนกไปอย่างร้อนใจ จะให้พ่อแม่รู้เรื่องนี้ไม่ได้ อดจะเหลียวมองด้านหลังที่มีใครอีกคนเดินตามมาด้วยท่าทางสบายๆจนเธออดจะโมโหไม่ได้
ทำเรื่องปวดหัวให้แท้ๆ แต่ยังลอยหน้าลอยตาไม่สำนึกสักนิด
“น้านกคะ”
“อย่าห้ามน้า ยังไงน้าต้องบอกพ่อแม่เรา”ยิ่งกับผู้หญิง ยิ่งเสียเปรียบ ไม่อาจย้อนเวลาแก้ไขเรื่องราวที่ผิดพลาด มันจะเป็นสิ่งที่ตามติดตัวไปจนตาย
“น้านกใจเย็นๆแล้วฟังพายพูดก่อนนะคะ”พะพายรีบจับมือของกนกที่ถือโทรศัพท์เตรียมกดออกแล้ว
“คือ ความจริง ความจริงแล้ว เอ่อ พาย พายกับพี่เขื่อน ตั้งใจจะบอกเรื่องของเราให้คุณพ่อคุณแม่ทราบแล้วค่ะ”
คนตามหลังมาหยุดอยู่ข้างๆหญิงสาว พลางก็หันมามองคนพูดด้วยสีหน้าอึ้งปนตลก
พี่เขื่อน…อ่า ฟังแล้วจักจี้ใจยังไงไม่รู้แฮะ