เมืองผีดิบ ภาค 2 เมืองเทวดา

เดือนธันวาคมปีพ.ศ. ๒๕๓๖ ดาวเทียมไทยชื่อ “เทวดาคม” ได้ถูกยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าในแถบประเทศอเมริกาใต้ ทว่าดาวเทียมดวงนี้หาได้ผลิตขึ้นจากฝีมือคนไทย แบบชาวอีสานที่ผลิตบ้องไฟขึ้นเป็นครั้งแรกในโลกไม่ แต่ผลิตโดยบริษัทผู้ผลิตเครื่องบินของสหรัฐอเมริกา และบริษัทของประเทศฝรั่งเศสรับจ้างยิงขึ้นสู่หลังคาโลก
ตอนนั้นบนฟ้าหลังคาโลก มีดาวเทียมของประเทศต่าง ๆ ถูกส่งขึ้นไปเป็นดวงตาเทวดา คอยสอดส่องมองลงมาดูความเป็นไปในโลกมนุษย์ กันนับสิบ ๆ ดวงแล้ว พี่ไทยจึงยังน้อยหน้าประเทศในแถบทวีปเดียวกัน เพราะต้องไปเช่าพื้นที่ดาวเทียมของประเทศ ที่อยู่ทางใต้ของทวีป ในการถ่ายทอด“อบายมุขระดับโลก” แต่เรายกย่องมันว่าเป็นมหกรรมกีฬา ผ่านดาวเทียมนาทีละหลายแสนบาท เข้ามาปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตคนไทย ให้รู้จักคำว่า “หายนะข้ามโลก” (นัยว่าอบายมุขในบ้านเรายังมีไม่พอ หลังจบเกมการพนันจึงมีการตามล่าเอาชีวิตผู้เสียพนันที่ไม่มีเงินจ่าย บางรายต้องหนีหัวซุกหัวซุน ยิ่งกว่าหนีผีดิบ...)
ทว่าปีนี้ ดาวเทียมเทวดาคมก็มีส่วนดี ที่ช่วยพลิกประวัติศาสตร์ความล้าหลัง ทางเทคโนโลยีของประเทศ ให้พุ่งขึ้นเทียมบ่าเทียมไหล่นานาอารยะประเทศ ทำให้ประเทศมีหน้ามีตาได้ชื่อว่า เราก็มีดาวเทียมใช้กับเขาแล้วเหมือนกัน
อีกแง่หนึ่ง ว่ากันว่า ดาวเทียมคือเครื่องมือรับส่งสัญญาณคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าขนาดใหญ่สุด ใหญ่กว่าที่เคยตั้งเป็นเสาโครงเหล็ก(สถานีทวนสัญญาณ) ไว้เหนือพื้นดินตามจุดต่าง ๆ เพราะคลื่นที่ส่งออกไปมักไปโดนภูเขาบ้าง ความโค้งของผิวโลกบ้างบังไว้ ทำให้คลื่นสัญญาณถูกสกัดกั้น ไม่อาจจะส่งไปยังที่หมายได้ในบางที่
แต่พอย้ายสถานที่ส่งสัญญาณ หรือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ขึ้นไปไว้บนฟ้า ต่อให้สถานที่นั้นอยู่ในหุบในเหว ก็ยังรับสัญญาณคลื่นจากดวงตาเทวดาได้
และเป็นที่เชื่อกันว่า คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้านั้น ไม่ถูกกับพวกผีดิบเป็นอย่างยิ่ง แต่จะด้วยเหตุผลกลใดนั้น เราคงต้องติดตามดูพฤติการณ์ของชนกลุ่มผู้นิยมลัทธินี้กันต่อไป