SET Love In Tears ( เพลิงเเค้นวิวาห์ร้าย + ห้วงใจลักษณ์ )

- เพลิงเเค้นวิวาห์ร้าย -

เขาตราหน้าว่าเธอคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เป็นสาเหตุที่ทำให้คนรักของเขาต้องจากไป...

“สุดท้ายน้ำตามันก็คือสิ่งสุดท้ายที่เธอจะทำมันสินะ”

“......มันก็สาแก่ใจคุณไม่ใช่หรือคะ ที่ได้เห็นน้ำตาของฉัน ที่มันเกิดจากคุณ”

---------------------------------------------------------------
“เจ็บมากเหรอ?” ถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนกว่าเดิมมาก ครั้งนี้เขาทำเธอแรงไปหรือเปล่า

“ฮึก...” พยักหน้ารับครั้งนี้เธอเจ็บมาก เขาไม่ได้ระบายความใคร่กับตนแค่เพียงครั้งเดียวแต่มันมากกว่านั้นจะเจ็บระบมกว่าครั้งแรกก็คงไม่แปลก

“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บนะ” พูดจาเป็นเชิงปลอบประโลม ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นอีกหนึ่งประโยคจนเธอต้องชะงักงึก

“แต่...ฉันก็คงเจ็บไปไม่น้อยกว่าเธอ”

ปล่อยข้อมือบางให้ล่วงลงบนที่นอน แล้วเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลังกับมามอง เรื่องแค่นี้เธอบอกว่ามันเจ็บแล้วเขาล่ะไม่เจ็บมากกว่าเธอหรือ!

ร่างบางล่วงลงที่นอนดั่งเดิม ใจหญิงก็หวังว่าเขาจะช่วยปลอบโลมความเจ็บปวดแต่มันกลับไม่ใช่เลยเขาเดินจากออกไปจากห้องนี้แล้วไม่มีแม้แต่จะเหลียวหลัง พร้อมกับฝากคำพูดที่พอนึกถึงแล้วก็เป็นต้องนอนร้องไห้งม

“ฮึก...คุณวิ ฉะ...ฉันขอโทษ” เธอรู้ว่าเขาเจ็บยิ่งกว่าตนที่ต้องเสียคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับ ความรู้สึกเช่นนี้เธอสัมผัสมันได้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เข้าไปถึงขั้วหัวใจของเขาก็ตามที

มือเรียวดึงผ้าห่มที่หล่นลงไปที่บริเวณสะโพกสาวขึ้นมาปกปิดกายที่เปลือยเปล่าก่อนที่เปลือกตาบางจะค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆด้วยที่ร่างกายเริ่มหมดแรงเธอเองไม่สามารถที่จะลุกไปหยิบจับสิ่งใดได้เลยในเวลานี้

---------------------------------------------------------------
“หยุดทำไมล่ะคะ ทำไมไม่ทำต่อละ คุณคงจะยังไม่พอใจกับรสรักจากคุณวานิสาสินะ” หญิงสาวพยายามกั้นเสียงสะอื้นไม่ให้ออกมาให้เขาได้ยิน
คำประชดประชันที่เพิ่งพูดออกมาให้อัศวินได้ยินเพื่อหวังว่าเขาจะปล่อยเธอให้รอดพ้น แต่อีกใจก็คิดว่าเขาคงจะยังไม่พอใจกับวานิสาจากด้านล่างสินะถึงเอาเธอมาบำบัดความใคร่ต่อแบบนี้ น่าสมเพชสิ้นดี!

“เขมมิกา” ราวกับอัศวินโดนหญิงสาวตบหน้าแรงๆ เธอกล้าท้าทายเขาได้อย่างไร แล้วเธอพูดออกมาได้ยังไง! คราแรกที่จะทำเพียงแค่ให้เธอได้เสียน้ำตาเท่านั้น แต่ถ้าบอกมาอย่างนี้แล้วมีหรือที่คนอย่างอัศวิน วงศ์อัครกูล จะไม่ตอบสนอง!

“ฮึก... ต่อสิคะ คุณจะรอช้าทำไม หรือคุณคิดว่าฉันเป็นคนที่คุณรังเกียจเลยไม่อยากที่จะใช้บำบัดความใคร่” คำประชดประชันคือสิ่งเดียวที่เธอทำได้ในเมื่อเขาเห็นความเจ็บปวดของเธอเป็นเพียงแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง จะทำอย่างไรมันก็คงไม่มีค่าขึ้นมาเทียบกับเพชรเม็ดงามอย่างวิชุดาหรือใครๆ

“นับวันยิ่งปากดีมากขึ้นนะเขมมิกา แต่จำไว้...ถึงฉันจะเกลียดเธอเข้าไส้แม้แต่หน้าก็ยังไม่อยากมองแต่ยังไงเธอก็คือเมียฉันเพราะฉะนั้นหน้าที่บนเตียงมันคืออีกหนึ่งอย่างที่เธอต้องทำแต่เธอก็จะเป็นได้แค่นางบำเรอในค่ำคืนเท่านั้น อย่าใฝ่สูงหรือหวังจะเอาความรักของฉันที่มีให้วิไปไว้ที่เธอ เพราะมันไม่มีวัน!”
.
.
.
เธอรู้ว่าตัวเองนั้นเเสนผิด แต่ใยเขาถึงได้ใจร้ายได้ขนาดนี้...


- ห้วงใจลักษณ์ -

สำหรับเธอเขาคือรัก รักที่ไม่ใช่เพียงแค่การเฝ้ามอง...แต่อยากได้มาครอบครอง ทว่าเขากลับเฉยชากับเธอ ไม่เคยคิดจะมองแม้เพียงหางตา
"การที่เราได้รักใครสักคนมันไม่มีคำว่าเสียเวลาหรอกค่ะ แค่ได้รักก็สำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว"


“เป็นอย่างที่อิ่มคิดไว้ไม่มีผิดเลย หลังหมอทั้งกว้างแล้วก็อบอุ่นมาก”
“แม้ว่ามันจะอุ่นแค่ไหนแต่เธอไม่สมควรทำแบบนี้ ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่เธอจะมาทำอะไรตามใจได้หรอกนะ ไปรักคนที่เขารักเธอเถอะ”
“จะไล่ให้อิ่มไปรักคนอื่นได้ยังไงในเมื่ออิ่มก็รักของอิ่มแบบนี้มาตั้งนานแล้ว”
“เธอจะไปชอบใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน อย่ามาเสียเวลากับคนอย่างฉันเลยอิ่ม มันจะเปลืองเวลาเปล่า ๆ”
“อิ่มไม่เคยคิดว่ามันจะเสียเวลาเลยสักนิด การที่เรารักใครสักคนมันไม่มีคำว่าเสียเวลาหรอกค่ะ แค่ได้รักก็ถือว่าสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว”

----------------------------------------------------------

“ทำไมล่ะ? ไม่อยากให้ฉันทำเหรอ?”
“เมื่อกี้หมอยังบอกให้อิ่มไม่ต้องรักหมออยู่เลย เพราะฉะนั้นเราไม่จำเป็นต้องทำเรื่องนี้ก็ได้นี่คะ”
“ใช่ว่าไม่ให้รักแล้วจะทำเรื่องนี้ไม่ได้เสียหน่อย ลืมไปแล้วหรือว่าฉันเองก็อยากได้รางวัลตอบแทน”
“เป็นอย่างอื่นก็ได้นี่คะ”
“ไม่ได้หรอก คืนนี้จะเป็นคืนเข้าหอของเรา...”