พรหมรัติกาล

"หาก ‘ราตรี’ คือดอกไม้แห่งรัตติกาลที่เบ่งบานและโชยกลิ่นหอมเพียงชั่วคืน
ชีวิตของหญิงสาวอย่าง ‘รตี’ ก็คงไม่ต่างกัน
เพราะแม้จะอยู่ในวัยที่ยังสดสาว มีอาชีพการงานมั่นคง
ทว่าความรู้สึกส่วนลึกในจิตใจเธอก็โรยรามานานแล้ว
นับตั้งแต่วันที่ถูกเขาเด็ดดม เชยชม แล้วเดินจากไป
รตีก็พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง... ก้าวข้ามความอ่อนไหว...
หวังที่จะเข้มแข็งและยืนหยัดตามลำพังได้
แม้รู้ดีว่าไม่อาจกลับมาส่งกลิ่นกำจายเพื่อใครได้อีกแล้ว
แต่ใครเล่าจะล่วงรู้ว่า พรหมลิขิตได้ขีดเส้นทางแก่เธอเช่นไร...

หลังจาก ‘ทิวา อัครทรัพย์’ สำเร็จการศึกษาจากต่างประเทศ
ชายหนุ่มกลับพบว่า ‘นางบำเรอรุ่นน้อง’ ที่เขาหลงใหล
และเคยให้ความช่วยเหลือเรื่องเงิน แลกกับสัมพันธ์ลับในยามค่ำคืน
กลับหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย
ในเมื่อเธอยัง ‘ทำงาน’ ไม่คุ้มกับ ‘ค่าแรง’ ที่ได้
แล้วจะให้คนที่กลายมาเป็นนักธุรกิจใหญ่อย่างเขา...
‘ยอมขาดทุน’ อย่างนั้นน่ะหรือ... อย่าได้หวัง...
เพราะไม่ว่าหญิงสาวจะหนีไปอยู่ที่ใด ทิวาก็จะต้องตามหาให้พบ
เพื่อที่จะได้สูดความหอมจากกายเธออีกครั้ง จนกว่าเขาจะสมใจ

“คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะคะ”
“ถ้าผมไม่มีสิทธิ์แล้วใครล่ะที่มีสิทธิ์”
“ฉันบอกแล้วว่าจะคืนเงินให้คุณ” รตีรู้ความหมาย แต่เธอทำใจดีสู้เสือ
“ผมบอกคุณแล้ว ผมไม่ต้องการเงิน ผมไม่รับ สิ่งที่ผมต้องการคือตัวคุณ”"