ยัยหนูของลุง

นิยายเรื่องล่าสุดจากนามปากกา พราวปภา
คำว่าหลานมันค้ำคอ...จะเดินหน้าต่อหรือถอยดี
อังกูร...ชายวัย 45ปี เจ้าของร้านอาหารเล็ก ๆประจำอำเภอ ต้องหน้ามุ่ย คิ้วขมวด ยกเอามือขึ้นมากุมขมับ ถ้ายกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผากได้ คงทำไปแล้ว เพราะหลังจากคืนนั้นเขาเกิดพลาดไปมีอะไรกับ
ชิดชนก...สาวสวยวัย 23 ปี ลูกสาวของ ชายชาญ...รุ่นน้องสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของเขา
ในขณะที่ชายชาญกำลังจะกลับมารับชิดชนกกลับไปอยู่บ้านตามเดิม
“ยัยหนูไปไหน มาด้วยหรือเปล่า หรือแกทิ้งให้ยัยหนูอยู่บ้านคนเดียว แกนี่มันใช้ไม่ได้จริง ๆ เลยนะชาญ”
อังกูรอดที่จะต่อว่าต่อขานชายชาญไม่ได้ เพราะถ้าหากชายชาญปล่อยให้ยัยหนูของเขาอยู่บ้านคนเดียว ไม่รู้ว่าป่านนี้ยัยหนูจะเป็นยังไง จะมีคนมาทำร้ายหรือเปล่า ใครจะหาอาหารเช้า อาหารกลางวันและอาหารเย็นให้กิน ไหนจะขนมว่าง รวมถึงงานบ้านงานเรือนอีก โอ๊ย แค่คิดก็ ปวดหัวแทนยัยหนูแล้ว
" แหม ๆ ๆ เป็นห่วงยัยหนูเหลือเกินนะพี่ พี่อย่าลืมสิครับว่าตอนนี้ยัยหนูโตแล้วนะ เนี่ยผมเพิ่งไปรับยัยหนูมาจากสนามบินเมื่อเช้า จากนั้นผมก็ขับรถมาหาพี่เลย พี่เตรียมตัวตอบคำถามของยัยหนูด้วยนะว่างานรับปริญญายัยหนู ทำไมพี่ไม่ไป "
ชายชาญกดวางสายโทรศัพท์แล้วพูดใส่หน้าอังกูร
" เออ ๆ ๆ พี่ขอโทษ วันนั้นพี่ติดงานกับนายอำเภอคนก่อนน่ะก็เลยไม่ได้ไป แกมาก็ดีแล้วงั้นวันนี้พี่จะทำอาหารเลี้ยงไถ่โทษยัยหนูเอง ยัยหนูล่ะอยู่ไหน พี่อยากคุยกับยัยหนูจัง หรือว่ายัยหนูหลับอยู่ พี่จะได้ไม่รบกวนเวลานอนของยัยหนู "
อังกูรกดวางสายโทรศัพท์แล้วพูดคุยกับชายชาญ แต่สายตาของอังกูรนั้นก็ไม่ลืมที่จะมองหายัยหนูหรือชิดชนก
" แกรนด์อยู่นี่ค่ะลุงกูร โห แกรนด์ไม่เจอลุงกูรแค่ไม่กี่ปี ลุงกูรดูแก่ เอ๊ย ดูมีอายุมากขึ้นมากเลยนะคะ "
ชิดชนกเดินออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่ข้างบ้านพักของอังกูรหลังจากเมื่อครู่ชิดชนกเกิดปวดฉี่ขึ้นมา แล้วชิดชนกก็เอ่ยทักทายอังกูรเสียงใส โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้อังกูรกำลังยืนอึ้งไปชั่วขณะ เพราะชุดที่ชิดชนกสวมใส่อยู่นั้นมันช่างนอกจากจะเป็นสายเดี่ยวที่พร้อมจะหลุดได้ทุกเมื่อแล้วยังสั้นเหลือเกิน แถมยังประหยัดเนื้อผ้าอีกต่างหาก ชายชาญปล่อยให้ลูกสาวแต่งตัวอย่างนี้ได้ยังไง ไม่กลัวว่าลูกสาวจะโดนพวกบ้ากามลวนลามหรือฉุดไปทำมิดีมิร้ายบ้างเลยเหรอ ชายชาญนี่ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ