Ramayaoi ยุทธาทศกัณฐ์ ภาคจองถนน เล่ม 3

“พี่โคร่ง...” สุครีพเอ่ย
“อะไร”
“ท่านแข็งปั๋งน่ะ ไหนว่าบำเพ็ญตบะมานาน ตบะแตกแค่เพราะเสียดสีกันเท่านั้นเองดอกหรือ”
“ก็บำเพ็ญตบะมานานน่ะสิ กระสุนถึงด้าน ไม่ได้ยิงออกไปเสียที” กุมภกรรณแก้เก้อ
“งั้นก็ยิงเสียสิพี่โคร่ง ท่านเป็นเสือ ข้าเป็นลิง ข้าไม่ถือหรอกไม่ต้องอาย”
ว่าแล้ววานรก็ขึ้นไกให้เตรียมยิงเสียเสร็จ สองมือผลัดผ้าโอบร่างมหึมาร้อนแข็งเตรียมยิงให้เสียอย่างดี อนิจจาแท่นบรรทมแสนแคบ ความร้อนรุ่มในมือจึงเสียดสีอีกฝ่ายจนคราบไคลเปรอะเปื้อน
“น้ำเหนียว ๆ ของท่านเปื้อนเสื้อข้าล่ะพี่โคร่ง”
“ขอร้องล่ะ อย่าอธิบายละเอียดได้ไหม เจ้าไม่ละอายปากก็ช่วยคิดถึงว่าข้าจะละอายหูบ้างเถิด เปื้อนนักเจ้าก็ออกไปจากผ้าห่มเสียสิ”