มลทินรักร้าย

มลทินรักร้าย

เธอถูกตราหน้าว่าเป็นคนผิดโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ถึงแม้จะพยายามอธิบายยังไงคนตรงหน้าก็ไม่มีทางเชื่อ และเธอจะสามารถใช้ความรักล้างมลทินครั้งนี้ได้หรือไม่


“ฮือ...คุณแทนปล่อยจันทร์นะคะ จันทร์ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”
“ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะใคร ในเมื่ออยากได้ฉันมากขนาดนั้นก็บอกดีๆไม่ต้องถึงขั้นต้องวางยาฉันหรอก”
“จันทร์ไม่ได้ทำนะคะ จันทร์ไม่รู้เรื่องค่ะ”
“เธอจะมาร้องขอความเห็นใจอะไรตอนนี้ เธอเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนเสนอตัวเข้ามาให้ฉันเอง”

“อื้อ...ปล่อยนะคะ อื้อออ...”เสียงหวานร้องครางออกมาพร้อมกับพยายามต่อต้านสัมผัสจากผู้ชายตรงหน้า
“ดีในเมื่อเธอกล้าวางยาฉัน งั้นก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกันจันทร์เจ้า เธอรนหาที่เองนะ...”น้ำเสียงครางกระเส่าเอ่ยพร้อมจับแก่นกายแข็งแกร่งที่ร้อนผ่าวของเขาในตอนนี้กดกระแทกเข้าไปในช่องทางรักของคนใต้ร่างด้วยความรุนแรงและปราศจากความพร้อมของคนใต้ร่าง และนั่นก็ทำให้เสียงหวานกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดท่ามกลางหยาดน้ำตาที่รินไหลออกมาเป็นทาง สัมผัสที่รุนแรงและป่าเถื่อนนั้นทำให้ร่างกายที่บอบบางแทบรับไปไม่ไหวจนสติของเธอค่อยๆดับไป

“อื้อออ...ตากลมโตค่อยๆกระพริบขึ้นเมื่อแสงของดวงตะวันสาดผ่านม่านเข้ามา ภาพเหตุการณ์ต่างๆสาดกลับเข้ามาในหัวของคนที่เพิ่งตื่น และนั่นก็ทำให้กายที่เต็มไปด้วยร่องรอยและความปวดร้าวขยับลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก
“อ๊ะ...โอ๊ยยย”เสียงที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดนั้นทำให้คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงขยับกายตื่นขึ้นมา
“จันทร์เจ้า!!!เธอจะบอกฉันได้รึยังว่าเธอทำแบบนี้ทำไม เธอวางยาฉันทำไม”
“โอ๊ย...ปล่อยจันทร์นะคะ จันทร์เจ็บและจันทร์ก็ไม่ได้ทำแบบที่คุณแทนว่าจริงๆนะคะ”จันทร์เจ้าพยายามอธิบาย เมื่อคืนเธอเพียงแค่ขึ้นมาดูแทนคุณตามคำสั่งของคุณหญิงกสมาเท่านั้น แต่ไม่คิดเลยพอขึ้นมาแล้วเขากับคลุ้มคลั่งและทำร้ายเธอแบบนี้

“ตาแทนลูกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ลูกจะทิ้งเมียที่กำลังท้องไปอยู่ต่างประเทศอย่างนั้นเหรอ แม่ไม่ยอมหรอกนะ”
“ในเมื่อคุณแม่ต้องการให้ผมรับผิดชอบผู้หญิงคนนั้นผมก็ทำแล้วไงครับ ผมยอมจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงนั่นแล้ว คุณแม่ก็ควรปล่อยให้ผมได้ทำในสิ่งที่ผมต้องการบ้างนะครับ”
“แล้วหนูจันทร์ล่ะ หนูจันทร์กำลังท้องลูกของเราอยู่นะ”
“แล้วไงครับ ผมไม่ได้ต้องการเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว คุณแม่อย่าคิดว่าผมจะยอมเล่นตามแผนของคุณแม่ง่ายๆนะครับ ไม่มีทางที่ผมจะยอมรับผู้หญิงคนนั้นกับลูกของเธอเข้ามาในชีวิตของผมแน่นอน”
“ถ้าลูกไปแม่จะยกสมบัติทุกอย่างที่มีให้กับหนูจันทร์กับลูก และลูกก็จะไม่ได้อะไรแม้แต่บาทเดียว”คุณหญิงกสมาเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธ
“ตามใจคุณแม่เถอะครับ”แทนคุณเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากคฤหาสน์โดยไม่คิดจะหันกลับมามองคนข้างหลังด้วยซ้ำ