กรงรักอสูร (นิยายสั้น เธอถูกเขากักขังเพื่อไม่ให้เธอไปตามราวีสามีของน้องสาวเขา)

“ร้องไห้ทำไมกันเล่าคนสวย..ในเมื่อคุณก็มีความสุขดีอยู่..คุณพอใจกับการกระทำของผมออกขนาดนี้แล้วยังจะแกล้งร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา..ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว..เถอะน่า..เราเข้ากันได้อย่างดีเลยนะ..”
เขาพลิกตัวตะแคงแล้ววางมือไปยังบ่าเปลือยของเธอก่อนจะฝังริมฝีปากรุมร้อนสมทบไปยังไหล่เปลือยของเธออีกทีหนึ่ง
แต่มัททวารีบดึงผ้าห่มปิดร่างงามพร้อมกับเลื่อนตัวห่างออกมาจากร่างกำยำที่แข็งแรงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา ภูสิงขรมองด้วยความเสียดายที่ไม่อาจจะมองเห็นความงดงามของเธอได้อีก
“นายกร..เขามีเมียแล้ว..มีลูกแล้วด้วย คุณก็อยู่กับผมดีกว่านะ..ผมรับรองว่าจะทำให้คุณพอใจ..ไม่ต้องให้คุณเที่ยววิ่งไล่ใครต่อใครให้หมดอารมณ์แน่..”
มัททวายกมือปาดหยาดน้ำตาออกไปจากดวงหน้าแล้วหันใบหน้าด้านข้างมาหาเขาที่จ้องมองเธออยู่แทบไม่คลาดสายตา
“คุณหมิ่นเกียรติของฉันมากเกินไปแล้ว..ฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันไม่ใช่ว่าจะมีเฉพาะน้องสาวของคุณเพียงคนเดียว..ของรักของหวงของฉันถูกแย่งไปยังไม่พอ คุณยังล้างผลาญชีวิตของฉันอีก..”
เขาเลิกคิ้วสูงก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะ หึ ๆ ในลำคอ แล้วลุกนั่งพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมขึ้นสวมใส่
“ผมไม่ได้ล้างผลาญ เพราะผมไม่ได้ข่มขืนคุณ..คุณใช้ความช่ำชองยั่วยวนแล้วตอบสนองผม คุณโอนอ่อนผ่อนตามอย่างว่าง่าย คุณพอใจแล้วสมยอม..”
เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้บ่าไหล่ที่เปลือยเปล่าของเธอแต่มัททวารีบเบี่ยงหลบ
“แหมเรื่องแค่นี้สำหรับผู้หญิงไฮโซอย่างคุณ มันเรื่องเล็ก ไม่ได้บริสุทธิ์สะอาดสักหน่อย ใช่ว่าจะไม่เคยต้องมือชายมาก่อนเมื่อไหร่กันเล่า..อาจจะผ่านมาอย่างโชกโชนแต่ในที่นั้นอาจจะไม่รวมนายกรด้วยก็เป็นได้..”
เธอจ้องมองใบหน้าที่คมขรึมที่หล่อสะอาดนั้นนิ่งด้วยนัยน์ตาที่ไหวระริก
“เพราะถ้ารวมนายกรด้วย คุณคงไม่กล้าเชิญชวนเขาถึงขนาดนั้นแล้วนายกรก็คงไม่ทำท่าเสียดายยามที่ผมขวางเอาไว้..”
“ผู้ชายอย่างคุณฟาดฟันผู้หญิงมากี่คนฉันไม่รู้..แต่ที่ฉันรู้คุณเป็นคนที่โง่เขลามากที่สุด สักแต่ว่ามีร่างเป็นชายแต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนผ่านใครมาหรือยังมิหนำซ้ำยังมาอวดความโง่ให้เห็นอีก..”
เธอพูดจบก็รวบชายผ้าเพื่อจะลุกจากเตียง
“ฉันจะถือว่าสิ่งที่เสียไปเป็นการทำทานให้หมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งที่อดโซ..ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันภายหลังฉันจะประกาศบอกใคร ๆ ว่าเกิดจากคุณกร..”
สิ้นเสียงของเธอฝ่ามือใหญ่ก็รั้งร่างของเธอกลับมาแล้วถมึงตามองจ้องหน้าหวานละไมสวยซึ้งของเธอ
“คิดหรือว่าผมจะยอมปล่อยให้คุณกลับไปทำเรื่องกวนใจน้องสาวของผมได้ คุณต้องอยู่ที่นี่ อยู่จนกว่าผมจะเบื่อคุณ..”
“เอ๊ะ!..คุณมีสิทธิ์อะไรมากักขังหน่วงเหนี่ยวฉัน...ฉันไม่เอาเรื่องที่คุณลากฉันมาข่มขืนถึงที่นี่ก็นับว่าบุญแล้วนะ..ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับบ้าน ฉันยังมีงานที่ต้องทำ..”
“ไม่ปล่อย..ผมไม่ปล่อยคุณกลับ จะต้องอยู่ที่นี่ ผมจะไม่ปล่อยให้คุณคลาดสายตาของผมแม้แต่วินาทีเดียว..คนอย่างคุณมันสวยซ่อนพิษ รอยยิ้มของคุณมันเหมือนอาวุธร้ายที่พร้อมจะฟาดฟันใส่ใครก็ได้..”
เขาหันไปหยิบโทรศัพท์มากดหมายเลขตรงไปยังบ้านของเธอ
“บอกคนที่บ้านของคุณว่าให้ไปเอารถที่บ้านของนายกร..บอกด้วยว่าคุณมาพักผ่อนบ้านเพื่อนไม่ต้องห่วง..พูด..”
เธอมองเขาด้วยสายตาที่หยามหมิ่น