เพราะนายคือลูกหมาของฉัน

ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเหมือนพลิกฝ่ามือจากหน้ามือเป็นหลังมือตั้งแต่มีคนย้ายมาอยู่ข้างบ้านผม เหมือนทุกอย่างรอบตัวผมมันจะแย่ลง แต่บางทีก็เหมือนจะดีกว่าเดิม เอ๊ะ! แล้วตกลงว่ามันดีหรือไม่ดีล่ะเนี่ย

ผมเป็นเด็กมีปัญหา เป็นเด็กเก็บกด เป็นลูกที่พ่อแม่ไม่สนใจ ทุกวันคือคำบ่นและคำด่า แต่ก็นะ ผมไม่ใช่เด็กดีของพ่อแม่อยู่แล้ว ผมเป็นอันธพาล มีเรื่องตีกับคณะเกษตรแทบไม่เว้นแต่ละวัน เปลี่ยนแฟนบ่อยกว่าเปลี่ยนกางเกงใน เวลาหงุดหงิดก็มาระบายกับตุ๊กตาในห้อง ผมคิดว่าผมมีอาการทางจิตไม่น้อยเลยล่ะ

อาการผมเหมือนจะแย่ลงเมื่อเจอกับไอ้เด็กข้างบ้าน มันทำให้ผมหงุดหงิดง่ายกว่าเดิม มันทำให้ผมอยากอาละวาด แต่ไอ้เพื่อนรักผมมันจะรีบดับอารมณ์ผมทันทีและกล่อมให้ผมมองไอ้เด็กข้างบ้านในมุมที่ดีขึ่น แล้วผมจะทำได้ไหมนะ หรือผมต้องไปพบจิตแพทย์จริง ๆ

เอาใจช่วยผมด้วยนะ