เด็กดื้อของเฮียแจ๊ค

จากเด็กธรรมดาคนหนึ่ง สู่ผู้หญิงที่เคียงข้างเจ้าพ่อคาสิโนชีวิตที่ใครๆ ต่างก็ใฝ่ฝันแต่หนูกลับไม่มีทางเลือกในเมื่อคืนวันนั้นหนูเป็นคนต้องการเฮียเขาเอง…
...................................
ท่ามกลางเมืองที่วุ่นวาย เสียงการจราจรที่ติดขัด ผู้คนเริ่มออกมาใช้ชีวิตในเวลาราตรี เช่นเดียวกับ ซอล หญิงสาวแสนจะน่ารัก ที่วันนี้เป็นวันที่เธอจะได้ออกมาปลดปล่อยกับเหล่าเพื่อนสนิทที่เรียนมหาลัยด้วยกัน
ร่างเล็กในชุดเดรสสีส้มแสบตา ใบหน้าจิ้มลิ้ม ผมสั้นประบ่า ริมฝีปากอมชมพูมองเท่าไหร่ก็ยิ่งใจสั่นระรัว ผิวเนียนสวยไร้ริ้วรอยเพียงแค่เห็นก็พอจะรู้ว่าครอบครัวมีฐานะ แต่จู่ๆ ร่างของเธอก็ต้องหยุดชะงักลง
"ขอโทษนะครับ ถ้าดูไม่เป็นการเสียมารยาทผมขอชนแก้วด้วยสักแก้วได้ไหมครับ"
"เกรงว่าจะไม่ได้นะคะ พอดีเพื่อนรออยู่ข้างในขอตัวค่ะ"
เธอยกยิ้มการค้า ทั้งยังยกกระเป๋าสะพายขึ้นกระชับที่อกและเดินปลีกตัวออกมา ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มท่องราตรียืนมองตามแผ่นหลังของเธอจนลับสายตา
.
.
ด้านในผับ
โต๊ะ VIP

"มาซะช้าเชียวคิดว่าไม่มาแล้ว"
"วันเกิดเพื่อนทั้งทีจะไม่มาได้ไงละ"
ร่างเล็กในชุดเดรสสีส้มนั่งลงที่เก้าอี้ตัวด้านในสุด จะมีก็เพียงแสงไฟร่ำไรให้เห็นเพียงเล็กน้อย ดีที่ชุดของเธอนั้นเด่นสะดุดตากว่าใครๆ ทำให้เหล่าชายหนุ่มน้อยใหญ่ต่างจ้องมองเธอทุกครั้งที่เดินผ่านไปมา
"วันนี้ชุดแกคือกินขาดมากซอล"
"งั้นหรอ พอดีเป็นชุดที่พ่อพึ่งลองตัดเย็บครั้งแรกอะ"
"ดีเลยอะ การเดินเส้นการเก็บขอบเริศมากจริงๆ"
"งั้นหรอ ฝากพวกแกด้วยนะสนใจบอกฉันละ จะลดราคาให้เป็นพิเศษ"
"จ้า แม่ค้าคนสวย"
เพราะที่บ้านเป็นโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าที่เก่าแก่ อาชีพของพ่อเธอนั้นจึงต้องวนเวียนอยู่กับเสื้อผ้า เช่นเดียวกับเธอด้วยเช่นกัน ดีที่มีแม่เป็นแม่ค้าการตลาดช่างเจรจา ทำให้บ้านของเธอนั้นพอมีฐานะไม่เดือดร้อนและขัดสนเรื่องเงินสักเท่าไหร่
"จริงสิ วันนี้มีเจ้าพ่อคาสิโนชื่อดังมาด้วยนะ อย่าเข้าไปหาเขาเชียวละ ได้ข่าวมาว่าโหดใช่เล่น"
"เจ้าพ่อคาสิโน เฮียแจ็ค ที่ดังๆนั้นป่ะ"
"ใช่แล้ว! โดยฉะเพราะแกนะยัยซอลห้ามเมาแล้วเข้าไปแถวห้อง VVIP เชียว"
"จ้าๆ เข้าใจแล้ว"
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเวลาออกมากินเที่ยวข้างนอกเพื่อนชอบเตือนฉันอย่างนี้ตลอดเห็นฉันเป็นคนคออ่อนหรือไงนะ