ทวงแค้น ลวงพิศวาส

เมื่อความบังเอิญทำให้ พิชญะ สูตินรีแพทย์หนุ่ม ได้พบกับลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวของเขาจนย่อยยับ...การแก้แค้นที่แสนเร่าร้อนจึงเริ่มขึ้น...




“ทีหลังอย่าพูดแบบนี้กับผู้ชายอีก เพราะคุณอาจไม่ได้โดนแค่จูบ”

หญิงสาวผู้ยังหลงอยู่ในมนต์สะกดของจูบรสหวาน ยังคงงงงวยตั้งสติไม่ได้ ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดนัก

“พูดว่าอะไรคะ ข้าวบอกชอบหมอออกไปหรอ”

นั่นไง สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆ

“ผมหมายถึงอย่าพูดจาสบประมาทผู้ชาย ผมไม่ชอบ”

“ทำไมคะ แต่ข้าวชอบหมอนะ”

“แต่ผมไม่ได้ชอบคุณ ผมขอเตือน อยู่ห่างๆผมไว้จะดีกว่า”

“ไม่จริงหรอกค่ะ หมอก็ชอบข้าว ข้าวดูออก”

“คุณนี่หลงตัวเองจริงๆ ทำไมครับ ชินกับการที่ผู้ชายทุกคนต้องมาสยบแทบเท้าคุณหรอ”

เขาว่าแดกดันไปถึงข่าวเสื่อมเสียของเธอ

“ค่ะ ถ้าข้าวอยากได้ ก็ต้องเอาให้ได้”

“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกครับ ถ้าผมไม่อยากได้ ทำยังไงผมก็ไม่เอา”

โรคความอยากเอาชนะของเธอกำเริบขึ้นมาทันทีที่เขาพูดแบบนั้น

“อย่าเพิ่งแน่ใจในตัวเองนักเลยค่ะหมอ ข้าวจะทำให้หมอเป็นฝ่ายมาอ้อนวอนขอความรักจากข้าวให้ได้ แล้วคุณจะได้เห็นว่าขวัญข้าวคนนี้ทำอะไรได้บ้าง”

ทั้งคู่ประสานสายตาอย่างไม่มีใครยอมใคร เธอเชิดหน้าสวยๆนั้นขึ้นเล็กน้อยด้วยความถือดี เขามองไล่สายตาลงไปจนเจอปากสีสดที่บวมเจ่อจากการกระทำของเขาเมื่อสักครู่ สิ่งยั่วยวนตรงหน้าทำเอาหมอหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปเลือดเนื้ออดใจไม่ไหว เอามือแกร่งรั้งคอเธอดึงเข้าหาใบหน้าของเขาแล้วประกบปากบดจูบอย่างเร่าร้อนทันที