ยัง...รัก

“ปล่อย ปล่อยนะเว้ย”
“พวกมึงทำอะไร แค่นี้จัดการไม่ได้เหรอ ไอ้โก้” เสือตวาดลูกน้องเสียงดังลั่นทำให้คนที่กำลังจะเดินออกจากห้องต้องยืนรอ
“ขอโทษครับพี่ ผมจะพามันไปเดี๋ยวนี้” เสือผลักร่างเด็กไปให้ลูกน้อง แล้วยืนกอดอกมอง
นรากรใช้แรงเฮือกสุดท้ายดิ้นรน ทั้งแตะต่อย เพื่อเอาตัวรอด ไม่กลัวแม้กระทั่งปืนที่อยู่ในมือของทุกคน เพราะยังไง สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย ถ้าอย่างนั้นก็ขอสู้แล้วกัน
เด็กหนุ่มทรุดฮวบลงไปกับพื้น เมื่อถูกด้ามปืนกระแทกที่กกหู ดวงตาบวมปูดปรือมองขณะถูกลากกลับเข้าไปในป่า
“ไอ้เด็กเชี่ยนี่ แรงเยอะฉิบหาย” หนึ่งในนั้นสบถออกมา
“ก่อนลงหลุม กูจะยิงให้พรุนไปทั้งร่างเลย แม่ง เหนื่อยฉิบหาย” นรากรบิดตัวหนีแม้เรี่ยวแรงจะเหลือเพียงน้อยนิด
ร่างผอมสูงถูกผลักให้ลงไปนอนข้างหลุมที่ขุดไว้ สองมือยกขึ้นป้องตามสัญชาตญาณ เมื่อผู้ชายที่ชื่อโก้ยกปืนขึ้นเตรียมลั่นไก

***เพิ่มตอนพิเศษท้ายเล่มค่ะ***