สารานุกรมรัก ฉบับปีศาจ

“ก็แถวนี้มีมนุษย์ที่ไหนอีกล่ะ”
“ปีศาจก็บ้าสิ้นคิดเสียสติได้เหมือนกันนั่นแหละ” คำเถียงกลับพร้อมที่วงหน้าสวยเชิดขึ้นมองตอบด้วยประกายท้าทาย
คิ้วบนวงหน้าคร้ามเลิกขึ้น นัยน์ตาเบิกกว้างแสงสีเทาทอแสงหลากใจที่เสแสร้งล้อเลียนชัดเจน
“งั้นหรือ?” เสียงห้าวย้อนสูงแถมลากยาวอย่างยั่วเย้า “ปีศาจเดินในป่าของปีศาจน่ะมันปกตินะ แต่มนุษย์มาโต๋เต๋ค่ำๆมืดๆในป่าปีศาจนี่น่ะ ดูอย่างไงๆมันก็ของแปลกนะ…. ยิ่งเป็นมนุษย์ผู้หญิงสาว….”
ตอนท้ายลากเสียงยาว พร้อมที่ดวงตาคมกริบตวัดมองร่างระหงในชุดขาวขึ้นลง เรียกความรู้สึกร้อนเร่ารุนแรงให้โหมกระพือ
....................
เมื่อวงหน้างามเงยดวงตาสีนิลสบเขา… ดวงตาที่มีแต่แววเจ็บช้ำ ตัดพ้อ กับรอยน้ำใสที่คลอพร้อมที่จะไหลรินในนาทีใดนาทีหนึ่ง
และมันก็พรั่งพรูในที่สุด เมื่อหญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนเอ่ยเสียงสั่นแกมสะอื้น
“นายมัน….โกหก….. ไม่รักษาสัญญา”
.....................
หากกระนั้นเสียงห้าวทุ้ม ที่เคยเย้าแหย่เริงร่าเสมอ บัดนี้เศร้าสร้อยนักเมื่อเอ่ยสองคำ
“ลาก่อน…..”
ลาก่อน….แม้ในความฝัน และคงเป็น….
ลาก่อน….ชั่วนิรันดร์….
.....................

สารานุกรมรักฉบับปีศาจ เป็นผลงานชิ้นแรกของผู้เขียน...ที่เขียนไว้ตั้งแต่ตอนอายุ 13 แต่ไม่ใช่ผลงานชิ้นแรกที่เขียนจบ (ยังมีหน้ามาพูด !) ใช้เวลาเขียนเกือบๆ 5 ปี หากจะให้เอ่ยถาม ก็ต้องตอบตามตรงว่าไม่ใช่ผลงาน 'มาสเตอร์พีช' แต่พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าเป็น "ผลงานที่รักมาก" เพราะเป็นงานที่สอนให้ผู้เขียนรู้จักความสนุกของการเขียนเป็นชิ้นแรก

เมื่อมามองย้อนขณะจัดหน้า ก็พบว่ามีสำนวนหลายแห่งที่อ่านแล้วแอบเขินปนอายๆ แต่ก็ไม่กล้าแก้ หรือชัดๆกว่านั้นก็คือไม่อาจแก้....เพราะสำหรับคนเขียนแล้ว สิ่งที่ปรากฏในนี้คือ "ห้วงเวลาขณะนั้น" ของคนเขียน ความคิด สีสัน ความสนุกต่างๆมีเสน่ห์ในแบบของห้วงเวลานั้นที่ทำให้นึกถึงเสมอ

และน่าอัศจรรย์....ที่ สารานุกรมรักฉบับปีศาจ เอง ....ก็มีเรื่องราวของ "ห้วงเวลานั้น" ที่ใครหลายคนในเรื่องจดจำ ใครหลายคนรอคอย ใครหลายคนไม่อาจรอคอยจนกลายเป็นเรื่องยุ่งๆตามมา
และเป็นเรื่องที่อย่างน้อย....ก็อยากจะทำให้คนอ่านหัวเราะ หรือหดหู่ และยิ้มส่งท้ายไปกับตัวละครด้วย