ลูกสาวมาเฟีย

- อลิซ เรนเดียร์ ครอส -

ขี้วีน เอาแต่ใจ ภายนอกดูเป็นคนแรงๆ แต่ด้านในกลับอ่อนไหวง่ายมาก


- นักรบ -

นิ่งๆ ติดไปทางเย็นชา บอดี้การ์ดรับจ้าง


*****


"นี่เหรอคะงานของพี่"

"กลับบ้านไป"

"ผิดนัดกับอลิซเพราะจะมานั่งนัวผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เหรอคะ"

"ฉันบอกให้กลับบ้าน"

โทนเสียงเย็นยะเยือกแผ่กระจายรังสีน่ากลัวแต่มันไม่ใช่สำหรับอลิซ ตอนนี้โทสะกำลังอยู่เหนือทั้งมวล ถึงเขาจะไม่ชอบเธอแต่เขาก็ควรจะให้เกียรติเธอบ้าง ในฐานะลูกนายจ้างก็ดี

"จะกลับก็กลับพร้อมกันค่ะ อลิซไม่ยอมให้พี่อยู่กับอีตัวพวกนี้แน่"

"เธอล้ำเส้นฉันเกินไปแล้วนะอลิซ"

"อลิซชอบพี่อลิซมีสิทธิ์หึงหวงพี่และพี่ต้องเป็นของอลิซคนเดียว"

"..."

นักรบจ้องใบหน้าสวยของเด็กสาวนิ่งๆ พยายามระงับอารมณ์โทสะของตัวเองที่เธอกล้ามาแสดงท่าทีแบบนี้กับเขาต่อหน้าลูกค้ารายใหญ่ที่กำลังนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย เขาไม่ได้ชอบเธอ ที่ดูแลเธอเพราะพ่อเธอเป็นคนขอให้มาช่วยดูแลในช่วงหนึ่งเท่านั้น แต่เหมือนจะเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ทำให้เขาคิดผิดมากที่สุด

"ฉันไม่ใช่ของเธอ และไม่มีวันเป็น"

"พี่เป็นของอลิซ"

"... ผมขอโทษนะครับ แต่วันนี้ผมคงต้องขอตัวก่อนแล้วผมจะเลี้ยงต้อนรับการร่วมงานกันครั้งหน้านะครับ" เบือนสายตาออกจากเด็กสาว ปรับอารมณ์ลงเล็กน้อยหันพูดด้วยความสุภาพกับลูกค้ารายใหญ่ ก่อนจะหยัดกายขึ้นเต็มความสูงเดินเข้ามากระชากข้อมือเล็กแน่นกระชากออกมาจากคลับ

ร่างบางถูกเหวี่ยงเข้าหาเฟอร์รารี่คันสวยอย่างไม่เบาแรงท่ามกลางเสียงลมพัดโบกรุนแรงและเสียงฟ้าร้องกึกก้องเหนือหัว อลิซกัดปากตัวเองแน่นไม่เพียงแค่เพราะแรงบีบข้อมือแทบหักเท่านั้นแรงเหวี่ยงของเขาก็ทำให้เธอเจ็บเหมือนกัน ใบหน้าสวยแหงนขึ้นมองคนตัวสูงด้วยขอบตาร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะด้วยความเจ็บปวดที่เขาไม่คิดถนอมเธอเลยสักนิด

"อลิซเจ็บนะ"

"เธอล้ำเส้นฉันอลิซ "

"อลิซหึงอลิซหวงพี่แล้วอลิซผิดเหรอ พี่กำลังนั่งอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่อลิซอ่ะ"

"เลิกเพ้อสักทีเพราะไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ ฉันแค่ทำตามหน้าที่ของตัวเองเท่านั้นและครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดที่เธอจะได้เห็นหน้าฉัน ฉันจะไม่มาทำหน้าที่นี้อีก"

"พี่นักรบไม่เอานะคะอลิซไม่ยอมพี่เป็นของอลิซ อลิซไม่ยอมให้พี่ไปไหนพี่ต้องอยู่กับอลิซ"

อลิซรีบเด้งตัวกลับขึ้นมากอดเอวสอบเอาไว้แน่นเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินจากไป เธอถูกมือหนาบีบข้อมือแน่นเพื่อให้คลายออกแต่ความเจ็บนั้นก็ไม่สามารถทำให้เธอยอมแพ้ได้ เขาไม่เคยทำแบบนี้กับเธอถึงจะไม่ชอบเธอก็ตาม ถึงเธอจะบอกชอบเขาอยู่บ่อยๆ หรือทำอะไรที่ถึงเนื้อถึงตัวอยู่บ่อยครั้งแล้วครั้งนี้เป็นอะไร ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้

มือเล็กถูกมือหนาแกะออกจากเอวสอบเหวี่ยงกลับด้วยเรี่ยวแรงที่ไม่เบามากนักจนเธอล้มลงไปบนพื้น แล้วเขาก็เดินจากไปท่ามกลางเสียงฟ้าร้องก่อนที่เม็ดฝนจะร่วงลงมามีเพียงลูกน้องของเขาที่ยังคงยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ อลิซนั่งร้องไห้ท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างหนัก และหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เจอเขาอีกเลยแม้แต่ลูกน้องเขาก็ไม่เห็นเดินป้วนเปี้ยนรอบตัวอีกโดยที่มีลูกน้องพ่อเธอกลับมาทำหน้าที่แทนอีกครั้ง

น่าสมเพช!


*****

- นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นใช้วิจารณญาณในการอ่าน
- โหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ