ขีดเส้นใต้ที่คำว่ารัก

หยก ผู้ชายธรรมดาๆ แต่มีเสน่ห์ซ่อนอยู่ในตัว
แอนนา ประชาสัมพันธ์สาวตัวท็อปของโรงแรมชื่อดัง สวยเลือกได้ แต่ไม่มีอิสระในการเลือก
แต่นางฟ้ากลับตกหลุมรักซาตานโฉดตั้งแต่แรกเจอ
ชีวิตมันไม่ง่าย แต่ก็ต้องทำให้ได้ ในเมื่อหลุมรักมันลึกสุดหัวใจ...ขอเพียงแค่อย่าปล่อยมือกัน
.........
อ่านแล้วมีแต่รอยยิ้ม อบอุ่นกับความกวน ความรักครอบครัว
มีเด็กๆ จากเรื่อง "ด้วยรักมหาศาลจากท่านประธาน" มาร่วมแจม รับรองว่าน่ารัก
.........
ตัวอย่างจากในเรื่อง

“เราน่าเกลียดเหรอ”
“ก็เออน่ะสิ” หยกตอบแล้วจับลูกบิดประตู
“หยก”
“อะไรอีก”
“แต่สำหรับเรา หยกหล่อที่สุดเลยนะ หยกร้ายกับคนทั้งโลก ก็ยังไม่เท่าที่หยกร้ายกับเรา”
หยกหันมามอง “พูดภาษาอะไรของเธอ เข้าใจยากชะมัด”
“หยกเข้าใจ เรารู้ เราชอบผู้ชายแบดๆ แบบนี้แหละ”
หยกส่ายหัว หันกลับไปหาประตูอีกครั้ง พยายามจะไม่ยิ้มให้เธอเห็น
“แล้วหยกชอบแบบเราเปล่า” แอนนาจีบเชิงรุก
“หึ ไม่ชอบ” หยกส่ายหน้าให้ประตู
“หยก”
“อาไร้!!!” หยกขึ้นเสียงแบบรำคาญเต็มที่
“ที่หยกทำอยู่นี่ไม่เรียกว่าชอบเหรอ แล้วจะเรียกว่าอะไรดี เลยคำว่าชอบหรือยัง”
คำตอบของเธอราวกับฉมวกพุ่งเข้ากลางหัวใจ
“อยากเรียกอะไรก็แล้วแต่ ตามสบาย มันเรื่องของเธอ”
“หยก”
“ให้เรียกเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ”
“ตะกี้หยกหิว มากินเราก่อนไหม จะได้ไม่ต้องไปหากินข้างนอก”
*********
“ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ ถ่อย ต่ำ ไม่ได้มีสง่าราศีเหมือนคนอื่นๆ ที่มาจีบเธอ”
หยกจุดบุหรี่อีกมวน อัดมันเข้าปอดแล้วพ่นควันออกมายาว มองดูควันค่อยๆ จางไปในอากาศ เขาไม่ได้ชอบสูบมันเท่าไร แต่เวลามีเรื่องให้ขบคิดก็ไม่เลวที่มีมันเป็นเพื่อน
“ถ้าไม่มีสง่าราศี เราจะเห็นออร่าของหยกเหรอ” แอนนาจับไหล่หนาให้กำลังใจเขา “เราเห็นอะไรหลายๆ อย่างในแววตาของหยก”
“เหอะ อะไรเหรอ” หยกแค่นหัวเราะ
“ความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ในความแข็งกร้าว ความเอาใจใส่ที่แฝงอยู่ในความแข็งกระด้าง”
หยกหันมามองสาวช่างวิเคราะห์ ยิ้มมุมปากน้อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าหวาน “เหม็นบุหรี่ไหม”
“ไม่อะ” แอนนาส่ายหน้า ทั้งที่ลมหายใจของเขามีแต่กลิ่นนิโคติน
“โกหก” หยกถอนใบหน้าออก “แค่เรื่องบุหรี่เธอยังโกหกเลย แล้วสรรพคุณที่เธอสาธยายมาฉันจะเชื่อได้ยังไง”
“เราไม่ได้รังเกียจกลิ่นบุหรี่ นั่นก็คือเราไม่เหม็น เราสูบได้”
แอนนาเอื้อมมาดึงบุหรี่จากมือหยก โดยที่เขาไม่ทันห้าม เธอก็ดูดมันเข้าไปสุดแรง
“แค็กๆๆๆๆ” เธอมีปฏิกิริยากับมันทันที ไอจนหน้าแดงตาแดงคอแดงไปหมด
หยกรีบดึงกลับมา เขาเดินไปดับบุหรี่ที่หน้าร้านสะดวกซื้อ แล้วดึงขวดน้ำดื่มในกระเป๋าหลังของกางเกงมาเปิด ยื่นให้แอนนา
“บ้วนปากดื่มน้ำซะ แล้วอย่าทำแบบนี้อีก”
*********
“นอกจากแม่กับหลานแล้ว เธออยากก้าวเข้ามาเป็นคนสำคัญในชีวิตฉันไหม ฉันมีที่ว่างแค่ที่เดียวนะ แต่สถานะจะขยับไปเรื่อยๆ จากแฟน แล้วก็เมีย”
แอนนาพยักหน้า แววตาของเธอดูมีความสุข “เราจองที่ว่างตรงนั้นนะ”
หยกพยักหน้ากลับมาพร้อมรอยยิ้ม “มาสิ ฉันให้เธอควบสถานะทูอินวันเลย”
“สถานะเยอะๆ ในวันนี้ มันเป็นของขวัญวันเกิดชิ้นที่ยิ่งใหญ่มากในชีวิตของเราเลยนะ”
“ฉันยังมีให้เธออีกนะ” หยกจูบลงบนกลีบปากหวาน
“อะไรเหรอ” คำถามของแอนนาแทบจะถูกกลืนลงไปในลำคอของเขาอยู่แล้ว
“พร” พร้อมคำนั้นมือเขาก็สอดเข้าไปในเสื้อของเธอที่ด้านหลัง
“จะให้พรอะไรเราเหรอ” หน้าอกที่เป็นอิสระจากบราเซียร์ซึ่งถูกปลดตะขอ แทนที่จะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย หากมันกลับทำให้แอนนาหายใจติดๆ ขัดๆ
“พร (porn) ที่ไม่ใช่พร” มุมปากข้างหนึ่งกระตุกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ สิ่งที่แอนนานั่งทับอยู่ตอกย้ำคำตอบของเขาได้ดี