ปมรักลวงใจ

‘เพราะรอยรักครั้งเก่ายังคงฝังใจ เจ็บปวดแค่ไหนเขาก็ต้องหวนคืนมา’
________
ถึงคราวที่สาวสวยอย่างพิมพิศาต้องสิ้นเนื้อประดาตัว เธอจำต้องปล่อยบ้านหลังเดียวที่มีให้กับหิรัญเพื่อยึดไปชดใช้หนี้สินซึ่งผู้เป็นบิดาของเธอได้ก่อเอาไว้ แต่มันไม่จบเท่านั้น เมื่อหิรัญต้องการตัวเธอมากกว่าบ้านหลังใหญ่ เพื่อมาชดใช้หนี้แห่งหัวใจ ไม่ใช่หนี้น้ำเงินอย่างที่เธอคิด
________
ดวงตาคมกริบดำจัดกวาดมองทั่วร่างบอบบาง ทว่าขาวผุดผาดสมส่วนนั้นอย่างอ้อยอิ่ง หญิงสาวนิ่งงันพูดอะไรไม่ออก หล่อนงอตัวยกมือกอดตนเองแน่น ราวกับจะให้มันช่วยปิดบังเรือนร่างที่พ้นจากร่มผ้าผืนน้อยของตนจากสายตาคมฉาบคู่นั้น พวงผมยาวรุ่ยระลงมาเคลียไหล่และปกคลุมเนินเนื้อนุ่มที่ดุนดันจนล้นปริ่มล่อตาล่อใจ แต่ไหนเลยจะพ้นสายตาเหยี่ยวตรงหน้าได้ เพราะอย่างนั้น เนื้อตัวบ่าไหล่ที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะพราวของหล่อนจึงสั่นสะท้านราวกับลูกนกตกน้ำ
“คะ...คุณ...”
หล่อนติดอ่าง หาเสียงตนเองไม่เจอ
“สวย”
คนชมมองมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน แสงสีส้มจาง ๆ ของดวงไฟในห้องน้ำยิ่งส่งให้เรือนร่างที่ปรากฏตรงหน้าเขาแลดูนวลกระจ่างตรึงตา หิรัญลืมข้อขุ่นข้องที่ทำให้เขาโมโหถึงขนาดลุกตามหล่อนขึ้นมาที่ห้องไปเสียสนิท
________
ปมรักลวงใจ นามปากกา พรรณพัชร ตีพิมพ์เล่มเมื่อเดือนมกราคม 2553
ท่านไหนมีเล่มแล้ว ไม่ต้องดาวน์โหลดนะคะ^_^