ปมพลิกรัก

“ขอโทษจริง ๆ นะครับ ผมเดินไม่ระวังเอง…นี่ครับ
แก้ขัดไปก่อนนะครับเดี๋ยวผมต้องไปแล้วจริง ๆ ผมรีบมาก ”
“ เอ่อ… ” ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากพูดอะไรต่อ
เธอก็รู้สึกได้ถึงเงินจำนวนหนึ่งที่ถูกผู้ชายตรงหน้ายัดมาด้วยความรวดเร็ว
และครั้นเงยหน้ามองตามแผ่นหลังของหมอนั่นไปก็เริ่มรู้สึกว่าดูคุ้นตาเสีย
เหลือเกินแต่เธอก็ไม่มั่นใจนักว่าเคยเจอเขาที่ไหนเพราะแทบไม่ได้ออกไป
ข้างนอกยกเว้นก็แค่วันที่ออกไปร้านสะดวกซื้อและพอจะพยายามคิดอะไร
ต่อ ผู้คนก็เริ่มหลั่งไหลกันเข้ามาภายในสถานี
พิงค์ใจในสภาพชุดเปื้อนคราบกาแฟจึงรีบก้าวฉับ ๆ
ไปรอรถไฟฟ้าใต้ดินที่เพิ่งจะมาจอดเทียบกับชานชาลา
และเมื่อประตูเปิดเธอก็ไม่รอช้าที่จะก้าวเข้าไปข้างใน