เมียขัดดอก

เมียขัดดอก โดย...บัวริน
อารัมภบท
“คุณจะทำอะไร”กลิ่นอัลกอฮอล์นุ่มละมุนระเหยกรุ่นติดจมูกหญิงสาว ก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆพิกล นิรชดาหน้าร้อนวูบวาบ เขากล้าดียังไงมากอดหล่อนไว้แบบนี้ หล่อนดิ้นรนอึกอัก เอี้ยวไปมองรอบๆเพื่อหาคนช่วย แต่ไม่มีใครในห้องนั้นสนใจมองมาเลยแม้แต่คนเดียว เพราะทุกคนต่างสนุกสนานจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง นิรชดายันอกแข็งแรงเอาไว้
“ปล่อยนะ”
“ผมไม่ปล้ำคุณหรอกน่า...”เขาว่า ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนชวนหวาดเสียว “ถึงคุณจะน่าปล้ำก็เถอะ”
“บ้า!”
ธัสยุหัวเราะ ใบหน้าเขายังเยิ้มไปด้วยหยดน้ำ บ้าชะมัดเลย ขนาดเขาถูกสาดน้ำยังดูน่ามองอย่างไม่น่าเชื่อ หญิงสาวคิดอย่างหงุดหงิดหัวใจยิ่งนัก
“ถอยไปนะ”
“ไม่ถอยไปทำไม”
“ฉันก็จะทำให้คุณเจ็บแสบไม่มีวันลืมเลยนะซิ”
“โอ...ผมกลัวมากเลย”ธัสยุเสียดสี
นิรชดากัดปากตัวเองอย่างโมโหเดือด “ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ”
“ใครว่าผมพูดเล่นล่ะคุณ...คุณทำผมก่อนนะ...ลืมแล้วหรือไง...”เขาคงหมายถึงหล่อนเอาเหล้าสาดหน้าเขา นิรชดาหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง
“คุณสมควรโดนแล้วนี่”
“ไถ่โทษก่อน”
“ฉันไม่มีวันขอโทษคุณหรอก”
“ใครบอกให้คุณขอโทษผมล่ะ...”เขาหัวเราะเสียงหึๆ ใบหน้าเขาห่างจากซอกคอหล่อนนิดเดียวเอง นิรชดาใจเต้นระทึก หล่อนพยายามเบี่ยงหน้าให้ห่างจากเขา...ไม่ให้ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดผิวเนื้อนุ่มของตนเอง เพราะมันก่อให้เกิดความรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างไรก็ไม่รู้ หล่อนหน้าบิดเบ้ด้วยความรังเกียจ สวรรค์แกล้งกันชัดๆ ทำไมต้องให้หล่อนมาเจออีตาธัสยุบ้านี่ด้วยนะ หญิงสาวคิดอย่างฉุนเฉียว
“แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร...พี่สาวฉันเป็นเลขาฯคุณนะ กรุณาเกรงใจพี่สาวฉันบ้าง”หล่อนแหวออกไป ธัสยุหัวเราะอย่างไม่รู้สึกสำนึกผิดแม้แต่น้อย
“ทำไมผมต้องเกรงใจลูกน้องตัวเองด้วย”
“อวดอำนาจ เผด็จการที่สุด”หล่อนว่าเขา
ธัสยุหัวเราะ“เต้นรำกับผมก่อน”
“ไม่!”หล่อนแหวเสียงเขียว
“ไม่เอาน่า...ถือเป็นการไถ่โทษที่คุณสาดเหล้าใส่ผมไงล่ะ...คุณก็รู้นี่ว่าคุณไม่มีทางปฏิเสธผมได้”เขาพูดเสียงช้าๆยานคางออกมาแบบกวนโมโหที่สุด
รักด้วยใจ บัวริน