สิเน่หากลางเพลิง

ความแค้นที่เธอและลูกไม่ได้เป็นคนก่อ แต่กลับต้องชดใช้ !!

ชนกันต์เก็บงำความแค้นไว้ในอกร่วม 20 ปี จนในวันที่ฉัตรชนกพลาดท่าหลงเดินเข้ามาในชีวิตเขา

ตามแผนการอันแยบยลและเลือดเย็น

วันนี้แหละคือวันที่เธอต้องชดใช้ให้สาสมกับความแค้นที่ฉัตรผู้เป็นบิดาของเธอได้ทำไว้กับครอบครัว

ของเขาอย่างอัปยศที่สุด

แต่เขาไม่รู้เลยว่า วันที่ฉัตรชนกพาหัวใจอันบอบช้ำจากไป เธอได้พาลูกของเขาติดท้องเธอไปด้วย

อีกคนหนึ่ง….

ตัวอย่างนิดๆ หน่อยๆ ค่ะ

“แปลว่าพี่กันต์นอกใจนกใช่มั้ยคะ” เธอถาม พยายามสะกดกลั้นน้ำตาที่กำลังจะพาลไหล
ทำไมผู้ชายคนนี้ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยที่นอกใจเธอ หรือเขามองว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างนั้นหรือ
“พี่ไม่ได้นอกใจเธอ” เขาตอบกลับมาแล้วยิ้ม
แต่เป็นรอยยิ้มของมัจจุราชที่กำลังจะเงื้ออาวุธเข่นฆ่าฉัตรชนกให้ตายตกนรกอเวจีชัดๆ
“ไม่ได้นอกใจ? พี่กันต์พูดออกมาได้ยังไงกันคะ” ฉัตรชนกมองหน้าเขาแล้วตะคอกถาม
“ทำไมจะพูดแบบนั้นไม่ได้ พี่ไม่ได้นอกใจเธอ ฉัตรชนก วาณิชบริรักษ์” เขาเรียกชื่อนามสกุลเต็มของเธอ
วาณิชบริรักษ์ นามสกุลนี้ที่เขาจะต้องหาทางทำลายให้แหลกลาญ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
คนในตระกูลนี้จะต้องตกนรกทั้งเป็นเหมือนที่เขาเคยเป็นมาแล้ว นรกขุมสุดท้ายที่โหดร้ายที่สุด
“ไม่ได้นอกใจ?” เธอทวนคำ
“ใช่ เพราะเธอไม่เคยอยู่ในสถานะคนรักของพี่เลย พี่ไม่เคยรักเธอเลยฉัตรชนก” เขาพูดแล้วมองหญิงสาวตรงหน้าแววตาเหยียดหยามชัดเจน
“ไม่ได้รัก ไม่เคยรักเลยเหรอคะ” คนฟังถึงกับช็อค
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้เขายังบอกรักเธออยู่เลย น้ำเสียงที่คุยกับเธอทางโทรศัพท์ก็ไม่ได้เป็นแบบนี้
“ใช่ ไม่เคยรักเลยสักนิดเดียว” เขาย้ำ
“แล้วที่พี่กันต์เคยพูดก่อนหน้านี้ละคะ มันคืออะไร” คนถามน้ำตาเริ่มรื้นขึ้นในดวงตาคู่งาม
ไม่คิด ไม่ฝัน ว่าจะได้ยินคำนี้จากปากคนรักที่พร่ำพรรณนาว่ารักเธอยิ่งกว่าผืนฟ้ากว้าง รักมากกว่าท้องทะเลใหญ่
“มันก็แค่คำลวงเพื่อให้ได้เจาะไข่แดงเธอไง ฉัตรชนก” เขาตอบพลางหัวเราะเบาๆ คล้ายจะเย้ยหยันในความโง่เขลาเบาปัญญาของอีกฝ่าย
“พี่กันต์!” ฉัตรชนกเสียงต่ำ เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดแทบจะไหลซิบๆ ออกมา
“ผู้ชายก็แบบนี้แหละ อยากฟันใคร เขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย ของฟรีสนุกจะตาย”
“เลว สารเลวที่สุด” ฉัตรชนกเค้นเสียงออกไป พยายามไม่ให้ตัวเองสะอื้นแม้น้ำตาจะไหลลงอาบแก้มนวลเป็นทางยาวจนหยดลงพื้นแล้ว
เลวหรือ ยังเลวน้อยกว่าพ่อเธออีกหลายขุมฉัตรชนก พ่อเธอมันเลวระดับปรมาจารย์หาตัวเปรียบยากเลยทีเดียว
ความเลวเขาแค่หลอกฟันเธอ แต่ความเลวของฉัตรนั้น ยากจะหาคำมาอธิบายพฤติกรรมได้
พฤติกรรมเลวของเขามันแค่เด็กอนุบาลเท่านั้นเอง หากเอาไปเทียบกับฉัตรผู้เป็นบิดาของฉัตรชนก

คำเตือน นิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในโทนดราม่านะคะ แต่ถ้าถามคนเขียน คิดว่าถึงจะดราม่าก็ไม่มากค่ะ
ตอนจบก็สุขนิยมค่ะ มีความสุขทุกอย่าง ไม่มีการสูญเสียตัวละครที่อยู่ในปัจจุบัน