บ้านไร่ไทรโยคเมื่อวันวานมีชีวิตฯ

วัฒน์ วรรลยางกูร มีความสามารถในการเขียนรอบด้าน ทั้งเรื่องสั้น นวนิยาย บทกวี สารคดี ความเรียง บทความ คอลัมน์ น้อยคนนักในคลื่นลูกเดียวกันจะสร้างงานได้หลากหลายอย่างเขา
ผลงานเรื่องสั้นนับร้อยเรื่อง สะท้อนชีวิตสามัญชน สังคมและการเมือง เช่นเดียวกับนวนิยายกว่า 10 เรื่อง ที่เจียระไนออกมาด้วยวรรณศิลป์อันงามปลั่ง บางเรื่องพิมพ์ซ้ำหลายครั้ง ได้แก่ตำบลช่อมะกอก( แปลเป็นภาษาญี่ปุ่น) คือรักและหวัง บนเส้นลวด ด้วยรักแห่งอุดมการณ์ สิงห์สาโท ฉากและชีวิต ฯลฯ ถ้าเอ่ยชื่อ “มนต์รักทรานซิสเตอร์”แล้ว หลายคนจะรู้จัก เพราะได้รับการสร้างเป็นภาพยนตร์และโทรทัศน์
“บ้านไร่ไทรโยคเมื่อวันวานมีชีวิต วันนี้เหลือเพียงซากของจิตวิญญาณ” ข้อเขียนที่เป็นการพูดคุยกันแบบสบายกับวัฒน์ วรรลยางกูร ได้แสดงให้เห็นถึงตัวตน การใช้ชีวิตในวิถีธรรมชาติและความดื่มด่ำกับเพลงลูกทุ่ง ในแบบฉบับของครูไพบูลย์ บุตรขัน นักแต่งเพลงระดับบรมครูและจินตกวี ดังทีเขาเล่าไว้ในเรื่อง ผสมผสานกับบรรยากาศในบ้านไร่ แวดล้อมด้วยหมู่ไม้และต้นไผ่ปล้องงามสูงชะลูดโยกไหวอย่างอ่อนช้อยตามแรงลม มีนกนานาชนิดบินโฉบไปมา ซึ่งเป็นความงามที่ธรรมชาติเป็นผู้เสกสรร

หนังสือ”คีตกวีลูกทุ่ง ไพบูลย์ บุตรขัน”ที่เขาเขียน ได้รับรางวัลชมเชย ประเภท สารคดี ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ของกระทรวงศึกษาธิการ เมื่อปี 2542 เล่มหนามาก พิมพ์ครั้งที่ 4 แล้ว

วัฒน์ วรรลยางกูรได้รับรางวัล”ศรีบูรพา”ประจำปี2550 จากกองทุนศรีบูรพา (ศรีบูรพา คนเขียน”ข้างหลังภาพ”คงเคยได้ยิน รางวัลนี้ไม่มีการประกวด แต่คัดสรรเข้มมาก โดยกรรมการผู้ทรงเกียรติในวงวรรณกรรม)
หวังว่าข้อเขียนนี้ จะทำให้คนอ่านได้รำลึกถึงนักเขียน”รางวัลศรีบูรพา”ผู้ตั้งมั่นในอุดมการณ์-วัฒน์ วรรลยางกูร ซึ่งสิ้นลมหายใจ เมื่อวันที่ 22 มีนาคม 2565 ที่ประเทศฝรั่งเศส ดินแดนอารยะด้านศิลปะและวรรณกรรม