เผลอใจรักอสรพิษ

ลำตัวใหญ่ยักษ์โอบรัดร่างบอบบางเอาไว้แน่น ก่อนที่ลำตัวที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำจะแปรเปลี่ยนเป็นผิวหนังของมนุษย์ ดวงตาดำขลับจ้องมองคนใต้ร่างด้วยแววตาลุ่มลึกก่อนที่ฝ่ามือร้อนจะลูบไล้ไปตามเรือนร่างของนาง

"ทำไมถึงหลับลึกเช่นนี้" เสียงทุ้มต่ำกระซิบที่ข้างหูของร่างบางแต่ไม่มีวี่แววว่าคนในอ้อมกอดจะตื่นเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นเช่นนั้นมุมปากของคนตัวโตก็ยกยิ้มขึ้นก่อนที่ริมฝีปากหนาจะอ้าออกแล้วงับลงมาที่ติ่งหูของนาง

"อื้อ!" เสียงครางประท้วงดังขึ้นมาแทบจะทันที นางพยายามบิดกายหนีแต่ก็ไม่สำเร็จ

"หากข้าทำมากกว่านี้..เจ้าจะรู้สึกตัวหรือไม่" รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาที่มุมปากของคนตัวโต

"ข้าอยากกลืนกินเจ้าแทบจะขาดใจอยู่แล้ว"