กับดักถังข้าวสาร 3

“ไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังคุยอยู่”
ริวเอ่ย กลายเป็นคนขับรถหนุ่มขมวดคิ้วแปลกใจ
“ท่านคุยอยู่? ท่านคุยกับใครเหรอครับ เหวอ!”
คนขับรถเด็กหนุ่มตกใจแทบกรีดร้องเมื่อเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ข้างนายของตนจริงๆ!
“ขอ...ขออภัยครับ! พอดีท่านนี้หน้าตาธรรมดามากจนผมไม่ทันสังเกตเห็น ขออภัยเป็นอย่างสูงครับ!”
ริว ก้องกฤตาขมวดคิ้วและหันไปมองเด็กหนุ่มที่นั่งเคียงข้างอีกครั้งอย่างประหลาดใจ เขารู้สึกราวกับนั่งอยู่ข้างวิญญาณจางๆ มันธรรมดาจนไม่มีใครสังเกตเห็นเลยเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่ธรรมดาได้ขนาดนี้
“เธอคือพีรัช นิลเนตรเหรอ”
“ใช่ น้องชายฉันโทรบอกว่าจะมีคนมารับน่ะ นั่งข้างคนหน้าตาเด่นๆ อย่างนายก็ดีเหมือนกันเผื่อว่าคนที่มารับจะได้เห็นฉันบ้าง”
“น้องชายเธอบอกว่าคนที่มารับหน้าตายังไงล่ะ”
“ก็บอกว่าตัวสูงๆ หน้าเหี้ยมๆ นิสัยดุเช็ดเหมือนหมาพิตบูลเมายาบ้า เห็นหน้าแล้วเหมือนจะกระโจนเข้ามางับน่ะ”