กับดักถังข้าวสาร 5 (จบ)

“เป็นคนรัก!”
ริวตะโกนบอกพาให้ซากุระตกใจจนยกสองมือขึ้นปิดปาก นี่ท่านพ่อบอกเองกับปากเลยเหรอว่าเป็นคนรัก! เห็นควงสาวสวยมาตั้งหลายคนแต่ไม่เคยมีคนไหนที่มอบตำแหน่งคนรักให้เลย
พีรัชหงิกใบหน้าแสนธรรมดาและรีบดิ่งตรงไปทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ยาวเคียงข้างริวทันที เขาแค่นกระซิบด้วยใบหน้ายิ้มแนบเนียน
“จะบ้าเหรอริว! คิดถึงใจลูกสาวบ้างสิ ใครจะอยากมีพ่อเป็นเกย์”
“ไม่สน”
“นายนี่นะ!”
พิชกับคุณชายรุธเข้าไปปลอบใจซากุระ เด็กสาวที่นั่งป้องปากมีน้ำตาซึมออกมา สักพักจึงคลายมือออกและยิ้มหวานอย่างปลาบปลื้มใจที่สุด
“ซากุระดีใจที่ท่านพ่อมีคนรักอยู่เคียงข้างค่ะ ดีใจที่เป็นพี่พี ซากุระฝากตัวกับว่าที่คุณแม่ด้วยนะคะ”
ริวยิ้มกริ่ม ดวงตาเหี้ยมหันไปเหลือบมองพีรัชที่หน้าซีดเป็นกระดาษ มือใหญ่ประดับนาฬิกาโรเล็กซ์เอื้อมไปกุมมือพีรัชและยกขึ้นมาจูบแบบไม่อายประชาชี
“เตรียมตัดชุดแต่งงานได้แล้วนะพีรัช นิลเนตร อ้อ…เดี๋ยวต้องเป็นพีรัช ก้องกฤตาแล้ว แหวนซัก 15 กะรัตดีมั้ย”
ฝ่ายที่ถูกขอแต่งงานเป็นลมสลบคาเก้าอี้ยาว!
นี่เป็นกับดักแน่ๆ! กับดักถังข้าวสารเสียด้วย!