Set รักนอกสายตา (รักนอกปรารถนา,ลูกหนี้แสนหวาน)

เพราะความผิดพลาดในค่ำคืนนั้น ทำให้นรีกานต์และกวีวัธน์ต้องแต่งงานกัน ทว่าเขากลับยังคงมีเยื่อใยต่อคนรักเก่าอยู่ เธอจำต้องเดินออกมา เพื่อให้เขาได้สมหวังกับคนรัก แม้กำลังตั้งครรภ์อยู่ก็ตาม ทว่าเขากลับตามหา เพื่อทวงสิทธิ์ของความเป็นสามีและพ่อของลูกกับเธอ
*******************************
ปัง!
ประตูปิดลงร่างเธอถูกโยนลงบนเตียง รีบลุกพรวด จ้องมองอีกฝ่ายแววตาตื่นตระหนก
“นี่คุณทำบ้าอะไร ไม่ตลกแล้วนะ!” เธอตวาดลั่น
“ฉันก็ไม่ตลกเหมือนกัน มาอยู่ที่นี่เพราะต้องการเป็นเมียฉันไม่ใช่หรือไง นี่ไง! กำลังจะทำให้ เธอมาได้จังหวะพอดีเลย ฉันกำลังว่าง กำลังโสด แต่ก่อนแต่ง ฉันขอเช็คของหน่อยก็แล้วกัน ว่ามีดีแค่ไหน!”
คนตัวเมากระโจนเข้าหา นรีกานต์รู้ในทันทีว่า ชีวิตตนเองกำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว กระโจนหนีด้วยความหวาดกลัว วิ่งตรงไปหาประตู ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าไว้ กระชากร่างบางเข้าหาจนปะทะแผงอก มือยกทุบตีจิกข่วนอีกฝ่ายไม่หยุดหย่อน แต่เหมือนเขาไม่สะเทือนเลยสักนิด
“ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที!”
ไม่ทันได้ร้องขอความช่วยเหลือต่อ ริมฝีปากถูกปิดอย่างรวดเร็ว
“อื้อ!”
ร่างถูกตรงบนเตียง เรียวแขนรวบไว้เหนือศีรษะ น้ำตาคนโดนกระทำไหลริน เมื่อรู้ว่าตนเองหมดหนทางรอดในคราวนี้ เขาชะงักจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่าง น้ำตาของผู้หญิงมันไร้ความหมายสิ้นดี มารยาแบบนี้ เห็นมาจนสะอิดสะเอียนแล้ว
“ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัวแล้ว...”
“หยุดพูดให้รำคาญสักที นอนเฉยๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็มีความสุขเอง!”
*****************************

เพราะน้องชายของเขาบอกว่ารักเธอ ทั้งที่ทำน้องสาวหุ้นส่วนใหม่คนใหม่ของบริษัทเขาท้อง ทำให้เธอต้องกลายเป็นจำเลย เพียงเพราะต้องการจับเธอแยกจากน้องชาย เขาทำลายเธออย่างเลือดเย็น โดยใช้เล่ห์กลสารพัด ทำให้เธอจำยอมต้องตกอยู่ในสถานะนางบำเรอ
*******************
มาถึงประตู จับลูกบิดต้องการเปิดออก ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าแล้วกระชาก ร่างบางเซปะทะแผงอก เอวบางถูกโอบรัดไว้แนบแน่น
“คิดจะเล่นกับฉันงั้นเหรอ!” เขาขบกรามแน่น ปกติไม่เคยอารมณ์ร้อนขนาดนี้ ทำไมผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเดือดได้มากเพียงนี้
ยกมือดันแผงอก ดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้น แต่เขากลับยิ่งกอดรัดแน่นขึ้นไปอีก
“ปล่อยฉันนะ! อย่าลืมนะว่าฉันเป็นแฟนของน้องคุณ!”
“แล้วยังไง!” เขาย้อนเสียงแข็ง
“คุณไม่ควรทำแบบนี้!” เธอส่งเสียงร้องด้วยความไม่พอใจ
“ฉันจะทำในสิ่งที่ฉันพอใจ!”
“ฉันจะบอกเรื่องนี้กับวุฒิ ดูสิวุฒิจะทำยังไง!”
“ก็เอาสิ ถ้าฉันกลัวน้องชายคงไม่ทำแบบนี้กับเธอหรอกนะ”
“ปล่อยฉันนะ คุณมันทุเรศ หน้าไม่อาย!”
คนฟังขบกรามแน่น ปล่อยร่างบางแล้วใช้มือกอบกุมใบหน้า แนบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว
“อื้อ!” เธอส่งเสียงในลำคอ ผลักดันอีกฝ่ายสุดแรง แต่ไม่ช่วยอะไรเลย
ลิ้นร้อนตวัด ควานหาความหวานในโพรงปาก ทำเอาคนถูกจูบแทบทรงตัวไม่อยู่ เขาถอนริมฝีปาก เมื่อได้สั่งสอนคนปากดีแล้ว จันทร์รวีหอบหายใจ ใบหน้าแดงก่ำ ได้สติง้างฝ่ามือหมายตบคนตรงหน้า แต่เขากลับคว้าข้อมือไว้
“อยากโดนอีกใช่ไหม!”
ริมฝีปากบางเม้มแน่น ใช้มือปายมัน น้ำตาเอ่อคลอ
“คุณมัน!” เธออ้าปากหมายด่า แต่เขากลับชี้นิ้ว
“อย่าแม้แต่จะพ่นอะไรออกมาอีก คราวนี้ฉันรับรองว่ามันจะไม่จบแค่จูบ!”