สอนลูกให้เป็นโจร

เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งจากเรื่องจริง ที่เคยเกิดขึ้นบนถนนเพชรเกษมชุมพร-กรุงเทพฯ ในช่วงปี พ.ศ.2512-2520 ในตำบลไชยราษฎร์ อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร ต่อแดนอำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ที่ข้าพเจ้าย้ายมาเป็นครูอยู่
โดยที่ในปี พ.ศ.2525 ข้าพเจ้าย้ายมาจาก อำเภอเมืองพังงา มาสอนที่โรงเรียนวัดดอนยาง อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร ซึ่งเป็นบริเวณใกล้สถานที่เกิดเหตุ “โจรปล้นรถทัวร์” สายภูเก็ต-กรุงเทพฯ และรถบรรทุกสินค้าหลายคัน
เหตุเกิดขึ้นซ้ำ ๆ ในตอนที่ถนนสายนี้ยังไม่ได้รับการลาดยาง และสองฟากทางยังเป็นป่าดงทึบ และปี พ.ศ.2525 ที่ข้าพเจ้าย้ายมาสอนที่ โรงเรียนวัดดอนยาง อำเภอปะทิว ต่อแดนอำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีคนในท้องถิ่น เล่าเรื่องโจรก๊กนี้ให้ฟัง ซึ่งบางคนเป็นคนในหมู่บ้าน และข้าพเจ้าก็พอจะรู้จัก แต่ตอนนั้นข่าวว่า เขาเลิกแล้วและไม่ทำอีก แต่ตอนนั้นเขาก็ยังจัดว่าเป็นผู้มีฐานะดีคนหนึ่ง อันมาจากเงินทองที่ได้มาจากการปล้นรถโดยสาร และรถอื่น ๆ นั่นเอง
ตอนนั้นข้าพเจ้าฟังแล้ว รู้สึกไม่ชอบและไม่เห็นด้วย กับการที่ใครสักคนจะรวยขึ้นมา จากการกระทำแบบนั้น โดยเฉพาะนักเรียนชั้น ป.5 ป.6 ที่ข้าพเจ้าสอน บางคนพูดเห็นดี ว่าเก่ง ฉลาด โดยเล่ากันสนุก ท่าทางภาคภูมิใจ และแยกไม่ออกอันไหนดี-ชั่ว
ข้าพเจ้าจึงเขียนหนังสือการ์ตูน “เรื่องสอนลูกให้เป็นโจร” เล่มนี้ขึ้น โดยการสมมุติ แต่เอาเค้าเรื่อง มาจากที่มีคนเล่า เพื่อจะชี้หรือบอกเตือนให้เด็ก ๆ ในโรงเรียน ซึ่งบางคนหลงเห็นดีเห็นงาม ไปกับอดีตโจร และบางคนอาจเป็นพ่อแม่ของเด็ก ในโรงเรียนที่ข้าพเจ้าสอน และหลังจากเขียนออกมา ข้าพเจ้ารู้ว่า พ่อแม่ของเด็กหรือผู้ปกครองเด็กบางคน อ่านแล้วไม่ปลื้ม
ข้าพเจ้าก็ปล่อยให้กรรม สนองคนเหล่านั้นไป ซึ่งหลังจากเวลาผ่านมา 40 ปี ก็ปรากฏชัดว่าผู้ที่เคยทำกรรม หรือมีส่วนร่วมกับการปล้นรถทัวร์ และรถบรรทุกครั้งนั้น ปัจจุบันต่างประสบเคราะห์กรรม เช่น เจ็บป่วยด้วยโรคแปลก ๆ และที่เห็นชัด คือยากจนลงจากงานอบายมุข เป็นเจ้ามือหวย เบอร์ แลบ่อนการพนัน(ใช้บ้านเปิดบ่อน)จนสิ้นเนื้อประดาตัว
เรื่องนี้เขียนขึ้น เพื่อบอกเตือนคนรุ่นลูกว่า เราควรจะสอนลูก ๆ ทุกคน ให้ประกอบแต่การงานที่สุจริต สิ่งใดที่เป็นอบายมุข แม้แต่หวยเบอร์และการพนัน ก็อย่าไปแตะต้อง แต่จงทำมาหากินให้ถูกศีลถูกธรรมเถอะ แล้วจะร่ำรวยตลอดไป

นายไพบูลย์ พันธ์เมือง
ผู้บันทึกและวาดภาพ
22 กรกฎาคม 2565