อ้อนรักคุณอา

วรกันต์ : เพียงเพราะคำว่า ‘อา’ เลยทำให้เขาไม่กล้าที่จะคิดล่วงเกินหรือคิดเกินคำว่าหลาน
‘ยิ่งเขาหนีห่าง ยิ่งทำให้รู้หัวใจตัวเองว่าขาดเธอไม่ได้’

ทิชา : เขาอบอุ่นและแสนดีจนเธอตกหลุมรักแบบไม่รู้ตัว ทั้งที่รู้ว่าผิดเพราะคือเพื่อนของพ่อ แต่เธอก็ยังรัก และยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เป็นเมียเขา
‘ต่อให้อาจะปฏิเสธอีกสักกี่ครั้ง หนูก็ยังยืนยันว่าหนูรักอา’

__________________

“คืนนี้ขอไปค้างด้วยได้ไหม?”
“หื้ม หนูว่ายังไงนะ?” อากายหันมามองฉันราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง
“นะคะอา ให้ทิชาไปค้างด้วยได้ไหม?” ฉันเอนหน้าลงไปซบบนบ่าแกร่ง ก่อนจะลูบไล้แผงออกของเขาเบาๆ
“ไม่ได้ครับ” อากายตอบกลับก่อนจะจับมือฉันเอาไว้เพื่อให้หยุดการ
กระทำ
“กลัวพ่อว่าเหรอ?”
“…..”
“ถ้าบอกว่าอยู่กับอา พ่อไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”
“อาไม่ได้กลัวพ่อหนู”
“แล้วคุณอาจะกลัวอะไรล่ะคะ?” ฉันขมวดคิ้วมองหน้าคนตัวโตด้วยความสงสัยถ้าไม่ได้กลัวพ่อว่าแล้วทำไมถึงไม่อยากให้ฉันไปค้างด้วย
“กลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวมากกว่า” เขาแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ คล้ายกับหยอกล้อ แต่สายตาของเขามันไม่ได้ดูตลกเลยสักนิด “ไม่ใช่ว่าอาจะทนกับหนูได้ตลอดนะ ทุกอย่างมันก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน”
แน่นอนว่าคำพูดของเขาที่ดูกำกวมมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก อยากจะรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เขาอยากทำกับฉันมันคืออะไร…
“ถ้าอดไม่ไหวก็ทำเลยสิคะ ทิชาอนุญาต”
“พ่อหนูคงไม่เคยบอกใช่ไหมว่าอย่าเล่นกับสัญชาตญาณดิบของผู้ชาย”
“แล้วใครบอกล่ะคะว่าทิชาพูดเล่น”
“…..”