Mr. Tulip เจ้าของร้านดอกไม้เคลือบรัก

มาๆแนะนำเรื่องกันดีกว่า นิยายเรื่องนี้เหมาะกับคนที่ชอบแบบไม่ดราม่ารุนแรงจนเกินไป หากคุณชอบพระเอกอบอุ่นเขาก็อบอุ่นอยู่นะแต่เขาก็ไม่ใช่คนดีเว่อร์วัง รอยยิ้มของเขาอย่าตายใจไปเพราะอาจจะตายไม่รู้ตัว นายเอกของเรายิ้มยากแต่ก็ชอบดูเธอยิ้มนะคุณพระเอก 


ผมเพิ่งอกหักและผมก็หวั่นไหวง่ายกับเพื่อนบ้านใหม่ที่เป็นเจ้าของร้านดอกไม้ แน่นอนว่าเราเพิ่งเจอกัน ทว่าเขากลับไม่ใช่แค่เจ้าของร้านดอกไม้ธรรมดานี่สิแต่กลับเป็นมาเฟียที่ดูอบอุ่นจนเกินไป
" เหมือนผมจะเคยเจอคุณมาก่อนนะครับ " เสียงทุ้มนุ่มลึกเอ่ยขึ้น ผมละสายตาจากเขาในกระจกก่อนจะก้มลงปิดน้ำแล้วหันหน้ากลับมามองอีกฝ่าย

" ครับ เหมือนผมเคยเจอคุณ…น่าจะที่เนเธอร์แลนด์ " ผมตอบไปหน้านิ่งๆ ตามสไตล์ผมไม่ชอบยิ้มไม่รู้เขาจะคิดว่าผมหยิ่งไหม

" บังเอิญจัง ผมคิดว่าจำได้แล้วนะ ใช่ที่เคอเคนฮอฟหรือเปล่า "

ไม่คิดว่าเขาจะจำผมได้ด้วย ผมแค่พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปดึงกระดาษเช็ดมือมาเช็ดมือที่เปียกอยู่ เขาจ้องมองผมด้วยรอยยิ้มบางๆ เลยเอาผมเกร็งอยู่ไม่น้อย

" ผมขอตัวก่อนนะครับ " ความจริงเวลาคนเจอคนหล่อๆ ก็ควรจะสานสัมพันธ์ใช่ไหมแต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันผมรู้สึกเกร็งๆ ถึงแม้รอยยิ้มนั้นจะหวานแค่ไหนก็ตาม

" ผมชื่อ เบเรนด์ คุณชื่ออะไรครับ? " เขาเป็นฝ่ายชวนผมคุยก่อนผมก็เลยได้แต่ตอบไปตามมารยาทเท่านั้น

" ผมอาโร " ผมคุยไม่เก่งเรียกว่าไม่ได้เรื่องน่าจะถูกกว่า

" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณอาโร แล้วเจอกันนะครับ " ผมพยักหน้าเขายิ้มบางๆ ให้กับผมด้วยทางทางใจดี ผมพยายามยิ้มนิดหน่อยก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ ถ้าเจอกันอีกมันก็คงต้องเป็นพรมลิขิตแล้วมั้งคุณเบเรนด์ …