ศัตรูรักป่วนหัวใจ

ดอกไม้ตัวแข็งทื่อ ข้อมือที่พยายามสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา สงบนิ่งในอุ้มมือแข็งแรงนั้น ด้วยไม่คาดฝันว่าจะได้ยินคำพูดเช่นนี้จากปากของนายก้อนหิน เธออยากกรีดร้องออกมาอย่างเกรี้ยวกราด และด่าทอเขาที่มาล้อเล่นกับเธอแบบนี้ แต่ทำไมร่างเธอขยับเขยื้อนไม่ได้ หนำซ้ำยังมองเข้าไปในดวงตานิ่งลึกล้ำนั้นราวกับพลัดหลงในกระแสน้ำวน
แม้ขณะที่ใบหน้าเรียวคมนั้น ก้มต่ำลงมาวางเรียวปากที่ริมแก้มเธอ ดอกไม้อุ่นวาบไปทั้งตัว อยากผลักร่างสูงให้ไปไกลตัว แต่แปลกเหลือเกินที่เธอกลับไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะผลักไส ตรงกันข้ามกลับอ่อนเปลี้ย จนต้องเกาะร่างสูงนั้นไว้แน่น เขาขยับเรียวปากอุ่นจัดทาบทับลงบนกลีบปากอิ่มของเธออย่างแผ่วเบา