วันที่เห็นท้องฟ้า

ผมพยายามเชื่อมโยงเรื่องราวชีวิตของบุคคลที่เกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย ธรรมดาๆ จากหลายช่วงเวลาและพื้นที่ ทั้งภาวะทางอารมณ์ และความรู้สึกนึกคิด ผ่านปรากฏการณ์ที่เป็นปริภูมิ ก่อนปริแตกออกเป็นพลวัตเคลื่อนผ่านกาลเวลา ตั้งแต่รากเหง้า ไปจนสุดบั้นปลาย จากพื้นเพและต้นเหตุสู่ปลายเหตุของสภาพการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสังคม

บางปัญหาใหญ่ๆ ส่งผลสะเทือนสังคมวงกว้าง บางครั้งเกิดจากสาเหตุเล็กๆ ที่หลายคนเลือกมองข้าม.. หรือปัญหาใหญ่ๆทางสังคมบางเรื่องที่เราควรให้ความตระหนักและหาทางออกร่วมกันอย่างจริงจัง กลับถูกเมินเฉย.. หรือถูกมองเป็นเพียงเรื่องของใครบางคน..

ผมรักการเขียน.. ทั้งปรารถนาที่จะดำรงชีวิตให้สอดคล้องกับโลกทัศน์และเจตจำนง จึงปรารถนาให้ท่านผู้อ่านที่รัก ร่วมขบคิด และไตร่ตรอง
เราอาจได้ร่วมสร้างสรรค์ และปลอบโยนสังคมร่วมกัน..


จนกว่าวันเวลาจะเหมาะสม
ศักรินทร์ สีหมะ
ธันวาคม 2564, ก่อนกลับบ้าน