เป็นพระเอกในนิยายใครว่าง่ายอย่างที่คิด เล่ม 6

เมื่อจิงหลิวนักเขียนฝีมือฉกาจเจ้าของนามปากกา นักเลียไข่สะท้านโลกันตร์ ผู้ชื่นชอบกลั่นแกล้งตัวละครเป็นชีวิตจิตใจ เกิดตายเพราะโมโหหิว แล้วถูกเทพแห่งโชคชะตาถีบส่งให้มาอยู่ในร่างของพระเอกนิยายที่ตัวเองเขียนเอาไว้ จิงหลิวจะทำอย่างไรกับชีวิตที่ตัวเองเคยแกล้งจนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน
............................................................................
เการุ่ยหาญจุมพิตเด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงกว้างอย่างหนักหน่วงจนพอใจ เขาก็ค่อยๆ ถอนใบหน้าออกมาอย่างช้าๆ แล้วเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มบางว่า “หากเจ้าไม่หลงเสน่ห์ข้า งั้นให้ข้าจะหลงเสน่ห์ของเจ้าแทนก็แล้วกัน”

สิ้นเสียงของเการุ่ยหาญ จิงหลิวที่ถูกชายหนุ่มจุมพิตจนหน้ามืดตาลาย ก็ค่อยๆ ช้อนสายตาเงยมองใบหน้าของคู่สนทนาด้วยความมึนงงอยู่พักใหญ่

จึงทำให้เการุ่ยหาญได้เห็น นัยน์ตาสีเข้มปรือปรอยที่กำลังจ้องมองมา รวมไปถึงริมฝีปากบางที่ตอนนี้กำลังบวมช้ำเล็กน้อยจนขึ้นสีแดงเรื่อเผยอออก เพื่อให้เจ้าของได้สูดอากาศที่ถูกเขาสูบหายกลับเข้าไปอีกครั้ง

พอได้เห็นภาพตรงหน้า เการุ่ยหาญอดไม่ได้ที่จะใช้ริมฝีปากของตัวเองแตะลงไปบนกลีบปากสีเรื่อของอีกฝ่ายเบาๆ หนึ่งที แล้วรีบถอนใบหน้าออกมาแบบทันทีที่สัมผัสกัน พร้อมกับพูดเสียงเย้าออกไปว่า “ว่าอย่างไรเล่า เจ้าจะหลงเสน่ห์ข้า หรือจะให้ข้าที่เป็นคนหลงเสน่ห์เจ้าดี” เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายังอยู่ในสภาพมึนงง สติสัมปชัญญะยังไม่ทันได้คืนกลับมา