บังเอิญรัก [เรื่องต่อ เมื่อเรารักกัน]

ฉันเป็นคน ๆ หนึ่งที่เติบโตมาบนความเพียบพร้อมที่พ่อแม่เป็นคนวางให้ทุกอย่าง พูดง่าย ๆ คือชีวิตฉันอยู่ในกรอบ กรอบที่ฉันเป็นเหมือนดั่งนกน้อยในกรงทอง มันถูกออกแบบโดยพ่อและแม่ของฉัน "ทุกอย่างมันดีที่สุดแล้วสำหรับฉัน" นี่คือประโยคที่ฉันได้ยินเป็นประจำ

แต่ฉันไม่คิดเช่นนั้นหรอกค่ะ เพราะฉันอึดอัด อึดอัดที่ไม่เคยมีชีวิตเป็นของตัวเอง ถูกตีกรอบจากผู้ให้กำเนิด ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือเลือกทางเดินชีวิตเอง ไม่มีชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนรุ่นเดียวกัน ไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น ไม่มีเวลาทำในสิ่งที่ชอบ เพราะต้องทำให้สิ่งที่พ่อกับแม่อยากให้ทำ

ฉันเป็นนกน้อยในกรงทองมาร่วม 5 ปี 5 ที่เต็มไปด้วยความอึดอัดทรมาน ความไม่เป็นตัวของตัวเอง ความเก็บกดที่ต้องฝังกลบลงไปในใจ เพราะไม่สามารถจะเรียกร้องอะไรได้ จนกระทั่ง... ฟ้าก็เห็นใจ ส่งคนที่พร้อมรับฟัง และเปิดโอกาสให้ฉันได้ใช้ชีวิตในแบบที่ชอบ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ สนับสนุนในทุกความสุขของฉัน

ผู้ชายที่ภายนอกดูนิ่ง ๆ ติดหยิ่งยโสในคราแรกที่รู้จัก แต่พอได้สัมผัสตัวตนที่แท้จริงของเขา ได้เรียนรู้นิสัยใจคอซึ่งกันและกัน กลับพบว่าบุคลิกภายนอกช่างตรงกันข้ามกับตัวตนจริง ๆ ของเขาซะเหลือเกิน แต่ความต่างกันก็ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจและมีความสุขอย่างแปลกประหลาด และในความพิเศษนี้ก็ก่อเกิดความรู้สึกดี ๆ ขึ้นกลางใจของเราทั้งสอง

ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แต่แล้วอุปสรรคชิ้นใหญ่ก็ผ่านเข้ามา เมื่อคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต ไม่เห็นด้วยกับความรักครั้งนี้ พยายามขัดขวางและกีดกันทุกทาง ทำทุกอย่างเพื่อให้ความสุขและความสบายใจของฉันหายไป
หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขของฉันพลันห่อเหี่ยว ปลายทางข้างหน้ามันช่างมืดมนราวพระอาทิตย์ดับแสง ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ฉันถึงจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทางที่ฉันเป็นคนเลือกเองได้สักที หรือว่ามันจะไม่มีวันนั้นกันนะ

----------พระนางรักเดียวใจเดียว ไม่โลเล ไม่นอกใจ ไม่มีมือที่สาม มีแต่แม่ที่ไม่เห็นด้วย----------
----------ฟิลกู้ด เบาสมอง ความสัมพันธ์ไม่หวือหวา ดรามาเพียงน้อยนิด----------