พ่ายรักเมียใบสั่ง

เพราะคำสั่งเสียของผู้ล่วงลับ กับจดหมายเพียงหนึ่งฉบับที่กลับเปลี่ยนชีวิตของคนทั้งคู่ไปตลอดกาล

"ไม่รู้แหละยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับน้อง" คำสั่งเฉียบขาดถูกพ่นออกมาจากปากของหญิงอาวุโสที่ยืนกอดอกเชิดหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เหล่ตามองลูกชายตัวโตที่นั่งหน้ายับยุ่งอยู่บนเตียง

"ไม่มีทาง! ผมยังไม่อยากมีภาระอีกอย่างเด็กนั่นเพิ่งอย่านมเองมั้ง แม่จะให้ผมพรากผู้เยาว์หรือไง"
เสียงแข็งเถียงกลับอย่างไม่ยอมจำนน เด็กนั่นอายุน้อยกว่าเขาตั้งหลายปีจนแทบจะเป็นลูกเลยก็ว่าได้ ไม่เข้าใจมารดาเลยจริงๆ ว่าจะหาเมียหรือหาคุกหาตารางให้กันแน่

"ปากเสีย น้องเป็นสาวเเล้วย่ะ อีกอย่างบ้านนู้นเขาก็ยอม หรือแก รังเกียจน้อง"

"ผมไม่ได้รังเกียจที่เขาเดินไม่ได้ แต่ผมไม่พร้อมจะมีภาระแม่เข้าใจไหม ผมไม่มีเวลาที่จะมานั่งดูเเลป้อนข้าวป้อนน้ำอุ้มเดินเล่นหรอกนะ งานในฟาร์มก็ยุ่งท่วมหัวจะเอาเวลาที่ไหนมาดูเเล"
กลอกตาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายที่พูดจนปากจะฉีกมารดาก็ไม่เข้าใจเสียทีว่าเขานั้นไม่พร้อมจะมีเมีย ไม่ว่าจะปกติหรือไม่ปกติเขาก็ไม่เอาทั้งนั้นแหละ เข็ด!