พิศวาสรักเมียอุ้มบุญ

เมื่อมารดาอยากอุ้มหลานแต่ไม่มีใครยอมสละโสดเพื่อนาง คาสโนว่าหนุ่มอย่างเขาจึงแก้ปัญหาโดยการจ้างเมียมาอุ้มบุญลูกของเขาแทน



เอ็ดเวิร์ดเดินเข้ามาในห้องเด็กเงียบๆ ปอแก้วที่ห่มผ้าให้หนูน้อยเสร็จเรียบร้อยแล้วหันกลับมา เธอไม่ทันสังเกตว่ามีคนมายืนอยู่ใกล้ๆ จึงชนเข้ากับร่างนั้นอย่างจังจนเกือบเซล้ม ดีที่มีมือใหญ่มาคว้าตัวเธอไว้ได้ทัน มือของหญิงสาวได้สัมผัสกับอกแข็งแรงบึกบึน กลิ่นกายของบุรุษทำให้ปอแก้วรู้สึกคุ้นเคย เหมือนเธอเคยได้สัมผัสกลิ่นกายและเนื้อตัวแบบนี้


“อุ้ย ปอขอโทษค่ะ” เธอตั้งสติได้รีบกล่าวคำขอโทษแล้วดันตัวเองออกห่างทันที


ชายหนุ่มรู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มมือ กลิ่นกายหอม เสียงหวานที่เอ่ยออกมานั้นคุ้ยยิ่งนักแต่ไม่รู้ว่าเคยได้ยินมาจากไหนเพราะเขาใช้ผู้หญิงเปลืองมาก


เอ็ดเวิร์ดก้มลงไปใช้นิ้วมือสัมผัสไปที่แก้มนุ่มของบุตรสาวที่มีผมสีเดียวกันกับเขาและคิ้วเข้มเหมือนเขาแต่ดวงตาสีดำสนิทหวานซึ้งน่าจะได้มาจากมารดาผิวเนื้อของบุตรสาวเขานุ่มยิ่งนักเหมือน....เขาเหลือบไปมองดูคนก้มหน้าอยู่ข้างเตียงเด็ก แล้วคิดว่าผิวเธอนุ่มเหมือนผิวเด็กน้อยตรงหน้าเขานั่นเอง


“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดหนูอารีน่าแล้วนะ” คุณดาเรียอุ้มหลานน้อยขึ้นมาหยอกเย้าด้วยความรัก ปอแก้วกระตุกในใจ อารีน่าเกิดวันเดียวกันกับที่เธอคลอดลูกที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าลูกเธอเป็นหญิงหรือชายและอยู่ที่ไหน ดวงตาเธอมีน้ำตาคลอ เธอรีบก้มหน้าแต่ก็ไม่ทันสังเกตว่ามีสายตาคู่หนึ่งนั้นกำลังเห็นว่าความผิดปกติของเธอ เอ็ดเวิร์ดขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้แปลกๆ เหมือนเธอเคยสูญเสียสิ่งที่รักที่สุดไป บางครั้งเธอก็ทำหน้าเศร้าเขาเคยเห็นเธอนั่งเหม่อลอยยามลูกสาวเขาหลับ เหมือนเธอกำลังคิดถึงสิ่งที่เธอทำหายไป





นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด



ขอบคุณที่ติดตามนะคะ