เขตหวงห้าม

“พี่พอส! ขอนอนด้วยได้ไหมคะ” หนูนิดไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาในห้องมาขอพอสถึงเตียงนอน พอสได้ยินแต่ทำเป็นนอนนิ่งทำเหมือนว่าตัวเองนอนหลับอยู่ก่อนจะเผยยิ้มออกมาพลิกตัวลืมตามองคนตรงหน้า
สำเร็จแล้ว ตอนนี้เธอเข้ามาอยู่ในพื้นที่ของเรา
“หนูนิดหรอ ขึ้นมานอนได้เลย” พอสตบเตียงกว้างสีขาวสะอาดตาข้างเขาแต่เธอยังยืนนิ่งไม่กล้าขึ้นมาบนเตียงความเกรงใจที่มีอยู่ในตัวเธอแต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว
“ขอบคุณค่ะ” หนูนิดขึ้นมาบนเตียงของพอสอย่างเบาตัวล้มตัวนอนหันหน้าไปทางอื่น มองไปข้างหน้ามีตู้กระจกที่เห็นในหนังว่ามีผีในกระจกเธอรีบหลับตาพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าทางพอส
สัญญากับตัวเองเลยว่าหลังจากนี้จะไม่ดูอีกแล้ว ลำบากตัวเองแท้ๆ
“กลัวผีหรอ เขยิบมานอนใกล้ๆก็ได้” พอสเห็นท่าทีพลิกตัวไปมาคลุมโปงของหนูนิดเลยเอ่ยถาม หนูนิดเขยิบเข้ามาพอสดึงมากอด
“พี่พอส อย่าพึ่งปล่อยกอดหนูนิดนะ หนูนิดกลัวผี”