ชวนน้องชายข้างบ้านมาปิ๊งรัก

แผนการเผด็จศึกน้องข้างบ้านจะสำเร็จ ไหม เขาจะมีวิธีไหนมาหลอกล่อ ก็น้องชายคนนี้ซื่อเหลือเกิน ไม้เด็ดต้องงัดมาใช้
"ไมมึงกลับมาช้าจังวะ"ทันทีที่ผมได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านผมก็รีบเดินออกมาหาคนที่อยู่ในความคิดสลัดไม่หลุดเสียที ยิ่งเห็นมันกับเพื่อนยิ่งรู้สึกว่าไม่ชอบใจ
"ฮะ...พี่นี่มันเพิ่งจะ2ทุ่มเองนะ"ซีมองนาฬิกาแล้วเงยหน้ามาพูดกับผม ผมก็มองมันตั้งแต่หัวจรดเท้าเออจริงวะ ชุดกีฬานี่หว่าแม่งเปียกเต็มตัวเลย สงสัยจะเหงื่อออก
"เออนั่นแหละ กู เอ่อ... กูอกหักอยู่นะแทนที่มึงจะมาอยู่เป็นเพื่อนกู"ผมอึกอัก นี่ผมจี้น้องมันไปหรือเปล่า ก็เลยแกล้งทำหน้าเศร้าเพื่อหวังกลบเกลื่อน
"โทษทีพี่ผมไปเล่นบอลกับเพื่อนมา เข้าบ้านเถอะเดี๋ยวยุงกัด" ได้ผล ซีหน้าเจื่อนลงชวนเข้าบ้าน ผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายกูเป็นอะไรของกูวะเนี่ย!!
"พี่กินอะไรยัง"พอเดินเข้ามาในตัวบ้านซีก็ถามผมไม่รอให้ได้คำตอบเดินไปที่ห้องอาหาร
"ไปไหนมาฮะ รูปหล่อปล่อยให้พี่ต้อมเขารอตั้งนาน"น้าจินดาแม่ของซีเอ่ยทักลูกชาย ผมนั่งรอกับเขาก่อนจะไปนั่งรอหน้าบ้านได้สักพัก
"ไปเล่นบอลมา งั้ม"เจ้าตัวเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ป้าสายป้าแม่บ้านแกรู้หน้าที่พอน้องมันนั่งป้าแกก็จัดการตักข้าวใส่จาน ซีก็ไม่รอช้า กินเอากินเอาสงสัยจะเหนื่อยมาก
"แล้วทำไม ไม่โทรบอกแม่"ผมมองหน้าน้าจินดาที่ปากพูดแต่ตานี่มองจ้องโทรทัศน์อย่างไม่ละสายตา แล้วผมก็หันไปมองซีอยากรู้ว่าจะตอบยังไง ทำไมมันถึงได้มีผลต่อความรู้สึกผมมากเพียงนี้
"ดูดิอะ โทรศัพท์แบตหมดโทรไง"ซีวางช้อนแล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋า หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา ซึ่งไม่รู้ทำไมผมถึงมองจ้องเข้าไปในโทรศัพท์เพื่อดูให้แน่ใจว่ามันเปิดเครื่องไม่ติดจริงๆ อย่างที่ซีบอกหรือเปล่า
"เหลวไหลใหญ่แล้วเรา ต้อมตามสบายนะลูกน้าไปดูพ่อก่อน"น้าจินดาหันไปดุซีแล้วหันมาพูดกับผมอย่างเอ็นดู
"ครับ"ซึ่งผมก็ยิ้มแล้วตอบกลับไป
"อะไรแม่ เป็นงี้ทุกทีพี่ต้อมรีบกลับบ้านไปไป้ ชอบมาแย่งความรักจากแม่อยู่เรื่อย"ซีทำหน้าหงิกหน้างอพูดอย่างไม่พอใจ แล้วทำไม้ทำมือโบกในอากาศเชิงไล่ผม ปาก คาบน่องไก่ชิ้นใหญ่ผมเห็นแล้วยิ้มตามแต่ก็อยากแกล้งให้อีฝ่ายหน้างอเพราะตัวเองบ้าง
"ไมมึงพูดงี้วะกูยิ่งเปาะบางอยู่นะ"ผมก็เลยแกล้งทำหน้าเศร้าน้ำเสียงตัดพ้อปนน้อยใจ
"ก็พูดให้พี่ขำไง ปะกินข้าวกัน"ซีหน้าเหวอพูดแล้วเกาแก้มตัวเองยิ้มเจื่อน รู้ดีฉิบหายที่คำพูดผมมีผลต่อจิตใจของน้อง

Rrrrrrrrr

พอกินข้าวกันไปได้สักพักเสียงโทรศัพท์บ้านก็ดัง ป้าสายเดินมาบอกว่าเป็นของซี แล้วซีก็เดินไปคุยโทรศัพท์ทิ้งผมให้นั่งสงสัยว่าใครเป็นคนโทรมา
"เออ มึงกลับถึงบ้านยัง เอาดิ ฮ่าาาาา ไอ้มอสกูวางแล้วนะ เออพรุ่งนี้เหมือนเดิมอย่ามาสายอีกนะมึง"ผมพยายามเงี้ยหูฟังแบบไม่ให้ผิดปกติ อย่ามาสายหรือว่าจะเป็น ไอ้เด็กมอส ทำไมผมถึงรู้สึกไม่ชอบใจนะ นี่ผมอกหักจนเพี้ยนหรือเปล่า ผมมองน้องมันจนน้องมันหันมา ผมตีเนียนแกล้งทำหน้าเศร้าก้มต่ำมองมือตัวเอง
"พี่ต้อม ไม่ต้องเครียดหรอก เอางี้เดี๋ยวหาแฟนใหม่ให้เอาให้สวย แจ่ม จนนางงามเรียกพี่เลย"เสียงนี้ดังเข้ามาใกล้จนกระทั่งหยุดลงตรงหน้า ผมเงยหน้าขึ้นเห็นซีมองกลับมาที่ผมเช่นกันไม่รู้เลยว่าน้องมันเดินมาหยุดตรงนี้เมื่อไร
ตึกตัก ตึกตัก!!
เอาอีกแล้วใจผมมันเต้นแรงอีกแล้ว แค่ซีเอามือมาแตะที่ไหล่เชิงปลอบแค่นั้น แต่ใจผมมันเต้นรัวจนเร็วมาก ยิ่งได้กลิ่นโคโลนจางๆ ปนกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ แล้วอยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆ
"กูเครียดอะ ไม่อยากอยู่คนเดียว"ผมอยากจะอยู่ใกล้มากกว่านี้ เล่นละครคนเศร้าสักหน่อย
"เอางี้ วันนี้นอนบ้านผม เดี๋ยวชวนเล่นเกม" นี่มันเด็กม.6จริงเปล่าวะทำไมถึงเชื่อคนง่ายจัง ดูแล้วน้องมันหน้าเครียดอยู่นะคงจะเป็นห่วงผม
"เกมไรวะ"ผมแกล้งถามซีออกไป คือก็อยากรู้จริงแหละ เดี๋ยวนี้พอผมมีแฟนกับเรียนหนักก็เลยไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่กับมันนาน ถึงอยู่ก็แค่เวลาที่มันมาหาที่บ้านมาให้ผมสอนการบ้านติวข้อสอบบ้าง อาทิตย์หนึ่งเจอหน้ากันทีก็สองสามครั้ง ทักทายบ้างเวลาเห็นหน้านอนค้างบ้างเวลาที่ติวมืดมันขี้เกียจเดินกลับบ้านแต่ก็อย่างว่าละบ้านอยู่ใกล้ไม่จำเป็นต้องนอนค้างอยู่แล้ว แต่วันนี้มีโอกาสต้องรีบคว้า
"กีฬาในร่ม ปะขึ้นห้องกัน"กำกวมแบบนี้วูบวาบแปลกๆ ซีพูดแล้วเดินไปเอากระเป๋ากำลังจะเดินออกมาจากห้องอาหาร แต่ผมนี่สิยังไม่หายตื่นเต้นเลยกีฬาในร่มถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะด่ามันว่ากวนตีน แต่มาตอนนี้ผมชักอยากรู้แล้วสิว่ามันคืออะไร แต่เมื่อหันกลับไปที่โต๊ะ จานเต็มเลย
"จาน" ผมพูด ซีกำลังจะเดินหันมามองหน้าผมแล้วหันไปบอกป้าสายที่เดินมาพอดี
"ป้าสายค้าาาบบบบบ ซีฝากล้างจานด้วยนะครับ"เสียงอ้อนซะไม่มีไม่บอกเขาก็ทำอยู่แล้ว
"ไปอาบน้ำให้สบายเถอะลูก"
"รักป้าสายที่สุด"ซีเดินไปกอดเอวและหอมแก้มเสียงดัง
ฟอด
พอเดินขึ้นมาบนห้องไอ้เด็กน้อยก็บอกว่าจะอาบน้ำ แถมแม่งถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผมอีก เย็นไว้ลูก ยุบหนอยุบหนออย่าพองหนอ
"พี่ต้อม หาไรทำไปก่อนนะเดี๋ยวผมอาบน้ำก่อน"พูดเสร็จก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นพาดบ่า แต่ผมนี่สิชักอยากเห็นมากกว่านี้แล้ว เอาวะ
"ฮึก"
"เฮ้ยพี่ เป็นไรอีกอะ"แกล้งนั่งกุมขมับหน้าเครียด สะอื้นนิดหน่อยอ่อยแต่พองาม
"กูไม่อยากอยู่คนเดียวถ้าอยู่คนเดียวกูก็ต้องคิดถึงแพรว"ความจริงผมไม่รู้สึกว่าคิดถึงเธอเลยสักนิดหรือเพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องทำกับผมแบบนี้
น้องมันเดินมาหาผมแล้วมานั่งข้างๆ เชี้ยกลิ่นนี้อีกแล้ว ขอสูดให้ชื่นใจหน่อย ว่าแล้วก็เอาหน้าไปใกล้ๆ หืม นี่มันกลิ่นผู้ชายหรือวะหอมจัง
"ทำไรเนี่ย"
"กู อยากหาไหล่พิง"สงสัยผมจะดมนานไปหน่อย ลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าไอ้ซีกำลังมองมา ตีหน้าเศร้าเข้าไว้กู ซีแม่งหันมาทำหน้าสงสัย
"พี่เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวกลับมาให้พิง"
"กูไม่อยากอยู่คนเดียว"
"ก็อยู่กับผมแล้วนี่ไง รอผมอาบน้ำแป๊บเดียว เดี๋ยวมาเล่นด้วย"น้องมันพูดแล้วกำลังจะเดินโชว์หุ่นขาวๆ เข้าห้องน้ำ
"กูอาบพร้อมมึงได้เปล่าวะ"
"ได้ดิ"เชี้ยเอาจริง นี่มันแม่งตอบแบบไม่คิดเลยนะ จำได้ว่าอาบน้ำด้วยกันตอนผมอยู่ม.4 นี่มันนานมากแล้วนะ หึๆ
"หวานหมูละกูงานนี้"
"อะไรนะพี่"
อุ้ยลืมพูดเสียงดังไปหน่อย"เปล่ากูบอกว่า ผ้ากูละ"
ผมตะโกนบอกซีที่เข้าไปในห้องน้ำ
"อ๋อ ในตู้หยิบเลย"ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำทันที ขอพิสูจน์หน่อยเถอะถ้ากูเห็นของมึงแล้วกูไม่รู้สึกอะไรแปลว่ากูอ่อนไหวไปชั่วขณะแต่ถ้าเห็นแล้วมันตั้งอันนี้ค่อยมาคิดทีหลัง