โซ่หัวใจ (heart chain)

คำโปรย

ภาคภพ พิทักษ์พงษ์ เก็บความแค้นเอาไว้ตลอดเวลา 25 ปี ความแค้นต่อคนที่สั่งให้คนมาฆ่าพ่อแม่เขาอย่างโหดร้าย เขาที่หนีออกมาจากกองเพลิงได้ ก็ตั้งใจว่าจะต้องกลับมาแก้แค้นกำนันเสือให้
โยชิตา บวรมงคล(โซ่) เธอเป็นลูกของกำนันเสือ เป็นเป้าหมายของภาคภพ เขาทำให้เธอตายใจโดยจีบเธอ ให้เกียรติเธอมาตลอด 4 ปี และแล้วก็ถึงเวลาที่เขาแก้แค้น เขากระทำย่ำยี่เธอทั้งกายและใจ ใช้แรงงานเธอยังกับทาส แต่โซ่ก็อดทนเมื่อรู้ถึงต้นเหตุของความแค้น
แต่ความอดทนของเธอก็หมดลงเมื่อเขาล่วงเกินพ่อของเธออย่างรุนแรง ด้วยการประจานเธอกับพ่อกำนันเสือว่าแอบมาคบชู้กัน เธอจากมากับลูกในท้องที่เขาไม่ต้องการ
“เป็นไปได้ไง โซ่! พี่ให้เธอกินยาคุมฉุกเฉินทุกครั้งนะ ทำไมเธอถึงท้องได้ล่ะ หรือเธอท้องกับคนอื่น”
“ไปท้องกับใครมาก็ไม่รู้จะมาให้กูรับผิดชอบ โอ๊ยย!! จุกเว้ย..”
ด้านโยชิตานิ่งไม่ตอบโต้ เพราะพูดไปก็มีแต่เสียกับเสีย ขนาดนี้ก็ทำให้เธออับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
ทางเดียวที่ทำได้คือไปจากชีวิตเขา ไปให้ไกลที่สุด
.......................................................................................................................................................

เนื้อหาในเรื่อง....

ภาคภพทั้งจูงทั้งกระชากให้โยชิตาเดินตามจนมาถึงน้ำตกท้ายไร่ เขาจึงหยุดแล้วเหวี่ยงหญิงสาวจนเธอล้มลงไปนอนกองบนพื้นดิน
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ..”
“เจ็บสิดี ฉันชอบเวลาเธอร้องไห้บอกว่าเจ็บ”
ภาคภพยิ้มสะใจ ดวงตาแดงก่ำมองโยชิตาพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน
“คุณมันโรคจิต”
โยชิตาเจ็บเท้ามาก เธอจึงก้มมอง เธอแทบเป็นลมเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากปลายเท้านิ้วโป้ง
“หึ! ว่าฉันโรคจิตเหรอ”
ภาคภพไม่เคยปรานีน้อง เขาเดินไปจับมือข้างที่เธอกำลังจับชายกระโปรงเช็ดเลือด แต่ก็ไม่ทันได้เช็ดก็ถูกเขากระชากให้ยืนเผชิญมองหน้ากัน
“คุณจะทำอะไรฉัน ฉันเจ็บ”
โยชิตานิ่วหน้าเจ็บจนน้ำตาคลอเบ้า เมื่อเท้านิ้วโป้งถูกชายหนุ่มเหยียบ
“คนโรคจิต เขาจะทำอะไรล่ะ”
ภาคภพแสยะยิ้ม ก้มมองหน้างามที่ซีดลงทุกขณะ เวลาเขากดแรงแกล้งเหยียบหัวนิ้วโป้งเท้าที่เป็นแผลของเธอ
“ไม่นะ” โยชิตากัดริมฝีปากไว้แน่นจนเลือดไหล ส่ายหน้านองน้ำตาไปมา ปฏิเสธไม่อยากให้เขาทำอะไรมิดีมิงามกับเธอที่กลางป่านี้
“ไม่ชอบเหรอ มีเซ็กส์กันในน้ำตก ฉันว่ามันต้องเร้าใจแน่ๆ”
น้ำตาเกาะบนแก้มสองข้างไม่ได้ทำให้ภาคภพใจอ่อนเลย เขากับทำร้ายเธอโดยการผลักให้เธอเซถอยหลัง
“อึกก” โยชิตาถูกผลักจนเซถอยหลังไปชนกับต้นไม้ใหญ่เสียงดัง
อัก!
“ถอดเสื้อผ้าซะ แล้วลงไปรอฉันในน้ำเดี๋ยวนี้..”
โยชิตาหน้าซีดยืนมองคนมีอำนาจถอดเสื้อเชิ้ตออกจากทางหัว แล้วเหวี่ยงใส่หน้าเธอแล้วเขาก็ก้าวเท้าเข้ามาหาเธอ เธอจึงบอกเขาว่า
“ฉะ ฉัน วะ..” คำว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็นถูกคนตัวโตพูดแทรกขึ้นว่า
“เร็วๆ! ถ้าเธอขืนช้า ฉันจะจับเธอแก้ผ้าแล้วลากเธอลงน้ำเอง..”
“ฮืออ!! พี่ภาค คือว่าโซ่วะ..”
โยชิตาร้องไห้โฮ เมื่อหันหลังไปมองน้ำตกที่ไหลออกมาจากโขดหิน สีดำน่ากลัวมากสำหรับเธอ
“ฉันไม่ใช่พี่เธอ อย่าสะเออะมาเรียกฉันว่าพี่ รีบถอดเสื้อซิ แล้วลงมาเร็วๆ” ภาคภพสั่งเสียงขึงขัง ผลักให้เธอถอยหลังไปยืนชิดตลิ่งน้ำ
“อึกก!!” โยชิตาสะอึกไห้พลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเธอเองออกทีละชิ้น และไม่ถึงสิบนาทีร่างงดงามก็เปลือยเปล่าต่อหน้าเขา
“ลงไปสิ!” ภาคภพสั่งเสียงเย็นเหมือนเกล็ดหิมะชิดข้างหูด้านหลังของเธอ แล้วเดินตัวเปล่าเปลือยลงไปแช่อยู่ในน้ำ
“เอาสิ ฉันพร้อมแล้ว อยากจะทำอะไรฉันก็ทำเลย”
โยชิตาเนื้อตัวสั่นกลัวเมื่อเดินลงไปยืนในน้ำ ที่อยู่ในระดับเอวคอด
“อย่ามาพูดเล่นลิ้นกับฉันนะโยชิตา”
ภาคภพเดินลุยน้ำเข้ามาหาเธอจับมือน้อยแล้วลากเธอให้เดินตามไปยืนอยู่กลางแม่น้ำ ซึ่งน้ำอยู่ในระดับเอวของเขา แต่สำหรับโยชิตาแล้วน้ำอยู่ในระดับหน้าอกของเธอ
................................................................................

เตือนนักอ่าน..นิยายเรื่องนี้เคยลงขายในอีบุ๊คแล้วครั้งหนึ่ง แต่หนอนไม้ได้ลบออกแล้วเขียนปรับปรุงเนื้อหาบางตอนใหม่ ซึ่งมีทั้งหมด31บทรวมบทพิเศษให้หนึ่งบทนะครับ
อย่างไรก็ตามนักอ่านโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อนะครับ
ขอบคุณที่อุดหนุนนักเขียนนามหนอนไม้นะครับ