รักแรก ครั้งสุดท้าย

จากเด็กน้อยสุดแสบแถมยังแสนซน จนทุกคนต้องปวดหัว สู่ตำแหน่งทายาทลำดับสำคัญแห้งตระกูลผู้ดีเก่า เมื่อภาระหน้าที่ ศักดิ์ศรีวงศ์ตระกูลถูกโยนลงมาบนบ่า กรณ์ กันต์กฤษณะ จะเลือกอะไรระหว่างทางเดินที่ถูกขีดเส้นเอาไว้ให้ หรือละทิ้งจากไปเพื่อตามหาหัวใจรักของตัวเอง


“กรณ์ ฉันไม่ได้เมาสติฉันยังอยู่ครบ”
“แต่ตอนนี้นายพรานกำลังเกี้ยวพาเด็กรับใช้ไร้หัวนอนปลายเท้า ตระกูลพรรณพนาไม่ควรมาเกี่ยวข้องกับคนไร้สกุลอย่างผม”
“มันก็แค่นามสกุลที่ต่อท้ายในชื่อ สำหรับฉันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความสุขที่เกิดจากใจ หากเกียรติยศ ชื่อเสียง พวกนั้นสำคัญจริงๆ ฉันคงไม่มานอนอยู่ในบ้านไม้มุงแฝก กินข้าวเหนียวจิ้มน้ำพริกกับปลาป่นแบบนี้ เธอเห็นนายพรานของเธอเป็นคนอย่างนั้นหรือ” ผมดึงเอามือเรียวมาจูบพร้อมกับตัดพ้อให้คนที่พูดเหมือนผมเป็นคนเจ้ายศ เจ้าอย่าง
“ไม่ครับ นายพรานของผมเป็นคนสมถะรักสงบ ใช้ชีวิตเรียบง่าย” แก้มสีขาวนวลเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มขึ้นเรื่อยๆ

“กรณ์ เธออายุครบยี่สิบแล้ว สามารถคิดอ่านตัดสินใจเองได้แล้วใช่หรือเปล่า” ผมกดจูบไปทาบกลีบปากบางสีชมพูตรงหน้า
“ครับ คนของกันต์กฤษณะหากอายุครบยี่สิบจะถือว่าโตแล้ว สามารถคิดอ่าน ตัดสินใจเรื่องบางเรื่องได้โดยไม่ต้องขออนุญาตคุณย่าหรือคุณอาจารย์”
“ถ้าอย่างนั้นเธอ อยากเป็นเมียนายพรานอย่างฉันหรือเปล่า”