หลงจริตนางร้าย

ลมหึงพัดวูบขึ้นหน้า หล่อนไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่อารมณ์พุ่งปรี๊ดได้ขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะขึ้นรถเขาไป หล่อนทนไม่ไหวไม่รู้ว่ามารตัวไหนเข้าสิง กรวรินทร์บีบแตรรัวๆ ก่อนจะลงจากรถทั้งๆ ที่ใส่สลิปเปอร์เดินพุ่งตรงไปจะคว้าเอกสารในมืออนิก แต่เขาไหวตัวทันหล่อน จึงเซไปเกือบล้ม แต่มือยื่นไปค้ำมุมโต๊ะนั่งเล่นแถวๆ นั้นเอาไว้ได้ทัน
"พี่ภพ! ผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะ? เป็นน้องสาวหรือเพื่อนพี่ภพคะ?" หล่อนถามเสียงแหลมแต่ก็คุมไม่ให้ดังจนเกินไป สีหน้ายุ่ง หายใจหอบเล็กน้อย
"สุไปขึ้นรถก่อนเลย" เขาหันไปบอกสุชาดาอย่างใจเย็น หล่อนพยักหน้า ยื่นมือไปรับเอกสารมาจากเขา แต่ก็ขยับเชื่องช้าเพราะสงสัยในตัวของหญิงสาวผู้มาใหม่ไม่น้อย
"ตกลงว่าเพื่อนหรือน้องสาวพี่ภพ..."
"กั้ง... ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม เธอไม่มีสิทธิ์มาเค้นจะเอาคำตอบหรือโวยวายเอากับฉันอย่างนี้ ถ้าเธอยังเห็นแก่หน้าฉันอยู่บ้าง ขึ้นรถกลับบ้านไปก่อน แล้วถ้าฉันว่างฉันจะติดต่อไปเอง"
"ฮืออออ พี่ภพไล่กั้งอีกแล้วอ่ะ กั้งจะกลับ...ก็ต่อเมื่อได้คำตอบแล้วเท่านั้น พี่ภพบอกกั้งมาก่อนสิคะ เขาเป็นใครกันแน่"
"เป็นคนสำคัญก็แล้วกัน แค่นี้พอใจมั้ย" เขาบอกแล้วหันหลังเดินไปขึ้นรถขับออกไป
กรวรินทร์หันมองตาม อยากจะกรีดร้อง แต่ก็ได้เพียงกัดฟันไว้แน่น ยกมือขึ้นมองแผลที่โดนมุมโต๊ะลากขึ้นมาถึงท้องแขน ดีที่เมื่อกี้หล่อนใช้แขนอีกข้างพยุงก็เลยไม่ลากยาวลามถึงข้อพับ แขนก็แสบ ใจก็เจ็บ หล่อนเดินกลับไปขึ้นรถแล้วทบทวนคำพูดเขาเมื่อครู่
...เป็นคนสำคัญก็แล้วกัน...
...เป็นคนสำคัญ...

-------------------------------------

'ช้านม่ายกลับ!!! ยายกุ้งงงง ช้านบอกว่าม่ายกลับงายยยย ไม่อาวววว ฮืออออ แก...พี่ภพเขามีแฟนแล้วอ่าาาา ช้านไม่เคยรู้เลย ฮือออ'
นักศึกษาแพทย์สาวเกาหัวแกรกๆ พอจะได้นิ่งบ้างพี่สาวก็พูดอะไรน่าอายออกมาอีกจนหล่อนต้องเหลียวหลังกลับไปมอง ยื่นมือเงอะๆ งะๆ ไปพยายามจะห้ามเพราะไม่อยากให้พี่เกิดเสียสติคลั่งเอาตอนที่หายเมาว่าพูดอะไรออกไปต่อหน้าผู้ชายที่แอบชอบ
พอหันมองคนข้างๆ หล่อนก็ไม่เห็นว่าอนิกจะสนใจอะไร มือหนึ่งเขาจับพวงมาลัย แขนอีกข้างเท้าศอกอย่างสบายๆ ไว้ที่ประตูรถ มือลูบคางเบาๆ ท่าทางชิลเกินเหตุด้วยซ้ำ
'กุ้งงงง ช้านจะทำงายเดดด ช้านอุตส่าห์ยอมปายห้ายเขาเปิดซิงมาแล้ว วานที่เขากลับมา ช้านก้อนอนกับเขา เขาด้ายช้านแล้วทามมายเขาจามม่ายด้าย ช้านมานน่ารังเกียจมากเลยเหรอแก... ฮือออออ'
กรรวีกระแอมขึ้นมาก่อนจะพูดเพื่อแก้ต่างให้พี่สาว "คุณอนิกอย่าไปถือคนเมาเลยนะคะ บางทีพี่กั้งก็อ่านนิยายบ่อย เพ้อเจ้อตามนิยายก็เยอะ"
"ทำไม... พี่สาวคุณพูดว่าอะไรเหรอ ผมเวียนหัวอยู่ว่าเขาพูดภาษาคนหรือภาษาโลกไหน ...คอนโดข้างหน้านี่ใช่มั้ย ไม่กลับบ้านแน่นะ"
"ค่ะ คอนโดนี่แหละ ไม่ได้มานานแล้วแต่จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด น่าพอจะค้างได้" ประโยคหลังกรรวีคุยกับตัวเอง
อนิกทำเป็นไม่รู้เรื่องทั้งที่เขาเข้าใจหล่อนทุกคำ แต่ก็นิ่ง อุ้มหล่อนตามหลังน้องสาวขึ้นไปถึงห้องพัก พอกรรวีเริ่มจะหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้พี่สาว กรวรินทร์จึงเริ่มจะรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตาขึ้นก็เห็นคนที่ยืนกอดอกมองอยู่ด้านหลังน้องสาว
"พี่ภพ! พี่ภพเหรอค้า มาด้ายงายคะ" หล่อนยิ้มหยาดเยิ้มตาหยี พยายามจะลุกขึ้นไปหาแต่ร่างกายทรงตัวไม่ไหว น้องสาวก็พยายามจะดันให้นอน
"พี่กั้ง อย่าเพิ่งแรด นอนนิ่งๆ ก่อน" ด้วยความอยากดุ กรรวีจึงเผลอหลุดปากว่า หล่อนตกใจเหมือนกันที่พลั้งปากไป แต่ก็ยังทำหน้าที่เช็ดตัวให้พี่สาวพอจะสบายตัวขึ้นบ้าง
"กุ้งงงง แกกลับบ้านปายด้ายแล้ว ปายๆๆ น้อง...ปายเลยยยย"

***เพิ่มเนื้อหาตอนพิเศษ หากโหลดแล้วกด update ได้เลยค่า***