ปล้นรักจอมซน (อยู่ในซีรี่ย์ อ้อมกอดกลางดวงใจ ปราบพยศสาวน้อยที่ตนเองหลงรัก)

หลังจากทานอาหารเสร็จ เขาก็ขับรถพาเธอไปที่ทำงาน โดยที่ตลอดเส้นทางเธอไม่ยอมปริปากพูดอะไรสักคำ ส่วนเขาก็เปิดข่าวยามเช้าฟัง อย่างสบายอารมณ์ แต่พอมาถึงที่ทำงาน เพียงแค่เขาเตรียมจะก้าวออกจากรถ เธอก็หันขวับไปมองหน้าเขาทันที
“ทุเรศ..”
เธอแผดเสียงออกมาอย่างดัง ทำให้เขาหันไปหาเธอพลางเลิกคิ้วสูง
“ฉันว่าคุณ ผู้ชายขี้ฟ้อง ฉวยโอกาส ทุเรศสิ้นดี ทีแรกฉันคิดว่าคุณจะเป็นแค่แมงดาเกาะชายกระโปรงผู้หญิงเพียงอย่างเดียวเสียอีก แต่ที่ไหนได้ ทำนิสัยขี้ฟ้องเหมือนผู้หญิง..หน้าตัวเมีย..”
สีหน้าที่สดใสของเขาเผือดลงแทบทันที ดวงตาคมกล้าจ้องมองเรียวหน้าหวานใสของเธอนิ่ง
“มันจะมากไปแล้วนะเจ้าแก้ว..”
“มันยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำสำหรับผู้ชายอย่างคุณ ฉันเกลียดคุณ รู้ไว้ด้วย อย่ามาแตะต้องฉันอีก ทางที่ดีควรออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว จะมาอาศัยอยู่อีกทำไม ญาติหรือก็ไม่ใช่ เป็นแค่น้องชายบุญธรรมของคุณพ่อ คงคิดจะกอบโกยสมบัติที่มีอยู่ใช่ไหมอย่าหวังเลย..ไปเกาะผู้หญิงของคุณจะดีกว่า ดูท่าแม่นั่นคงจะยอมให้คุณเกาะหรอก..”
เขาส่ายหน้าไปมา
“ผมไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงที่น่ารักสดใสอย่างคุณ จะจิตใจสกปรกได้ถึงขนาดนี้ ไม่สมกับที่เกิดมาในตระกูลที่ดีได้รับการศึกษาที่ดีเลย กิริยาอย่างคุณ สันดานอย่างคุณ เลวร้ายเสียยิ่งกว่าเด็กที่ไม่มีพ่อแม่ตายายคอยอบรมสั่งสอนเสียอีก..”
เขาขบฟันแน่น
“อย่างคุณ เขาเรียกว่ากาฝากของตระกูล..”
แก้วใจยากำมือแน่นรู้สึกเกลียดชังเขามากขึ้นที่เขากล้าด่าว่าเธอ เธอยกมือหมายจะตบให้ตรงปากของเขา หากแต่เพียงแค่เธอโผเข้าไป เขาก็ปรับเบาะเอนร่างหลบ ทำให้เธอเสียหลักร่างบางถลาไปบนอกกว้างของเขา
แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด เธอยกกำปั้นทั้งสองทุบลงที่แผ่นอกของเขา ก่อนจะกางมือออกหมายจะตบหน้าเขาให้ได้ แต่เขากลับรวบมือทั้งสองของเธอไว้อย่างรวดเร็ว
“ปล่อยนะ กล้าดียังไงมาจับต้องฉันปล่อย..ไอ้คนชั้นต่ำ..ไอ้หน้าตัวเมีย..”
เขาผลักร่างของเธอออกอย่างแรงจนร่างบางกระเด็นไปติดประตูด้านที่เธอนั่งแล้วเขาก็ลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือไปที่ประตูหมายจะเปิดออก แต่ฝ่ามือบางของเธอกลับยื่นมารั้งคอเสื้อของเขากระชากให้เขาหันไปหาก่อนจะยกมือตบหน้าเขาอย่างแรง อาชัญนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตวัดสายตามาจ้องหน้าเธอ
“ออกไปจากบ้านฉัน แล้วอย่ามาตีฝีปากกับฉันอย่ามาแตะต้องฉันอีก..เนื้อตัวของฉันไม่ได้มีไว้ให้ผู้ชายชั่ว ๆ อย่างคุณแตะต้อง..คนเลว..”
เธอสะบัดหน้าหมายจะเปิดประตูรถออก หากแต่ฝ่ามือใหญ่กลับกดล็อคเอาไว้อย่างรวดเร็วแล้วปรับเบาะที่เธอนั่งให้เอนราบลงไปกับเบาะด้านหลังก่อนจะผลักร่างให้นอนราบลงไปพร้อมกับโถมร่างของเขาลงไปหา
“จะทำอะไร อย่านะ ไอ้คนทุเรศ อย่านะ อย่ามาแตะต้องฉัน ไอ้คนสกปรก ไอ้คนชั้นต่ำ..”
“รังเกียจผมมากนักใช่ไหมเจ้าแก้วผู้สูงส่ง..”
เขากระซิบถามเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เครียดเคร่ง พลางกวาดสายตามองเครื่องหน้าที่เนียนกระจ่างของเธอในระยะใกล้ ก่อนจะฝังปลายจมูกลงไปยังพวงแก้มขาวของเธอแล้วซุกไซ้สูดดมความหอมสัมผัสกับความนุ่มละมุนและเนียนกริบของผิวแก้มขาว
สร้างความปั่นป่วนและรุ่มร้อนให้เธออย่างยิ่ง เธอพยายามจะยกมือทุบเขาเป็นพัลวันแต่ก็ถูกเขารวบเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวก่อนจะทาบริมฝีปากได้รูปลงไปยังเรียวปากชื้นที่นุ่มและหวานของเธออย่างรวดเร็วและหนักหน่วง
แก้วใจยารู้สึกเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย เมื่อริมฝีปากรุมร้อนครอบครองเรียวปากชื้นของเธอ เขาบดเคล้าขยี้ดูดซับเรียวปากของเธออย่างรุนแรงก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนแรงกลายเป็นความเรียกร้องอย่างนุ่มนวล
แปรเปลี่ยนอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยวของเธอเป็นโหยหาสัมผัสและใคร่อยากจะลิ้มลองและติดตามให้ถึงที่สุด เมื่อปลายลิ้มเล็กถูกกวัดรัดไว้ด้วยปลายลิ้นใหญ่ที่นุ่มสะอาดของเขา
ฝ่ามือใหญ่อีกข้างสอดไปใต้แผ่นหลังเนียนกริบของเธอลูบไล้ไปทั่วก่อนจะวกกลับมายังทรวงอกอวบที่แผดสล้าง เขาสอดปลายนิ้วเกี่ยวสาบเสื้อตัวนอกออกก่อนจะเบียดแทรกปลายนิ้วเรียวแข็งแรงไปสะกิด บราเซียตะขอหน้าของเธออกจากกันแล้ววางฝ่ามือเคล้าคลึงเนินเนื้อที่อวบอิ่มอย่างเบามือก่อนจะออกแรงหนักขึ้น
เมื่อเขาได้ประจักษ์ว่ามันไม่ได้บางพลิ้วเหมือนที่มองเห็นแต่ภายนอก หากแต่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมืออย่างน่าไหลหลง
อาชัญค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกมาจากเรียวปากชื้นที่ยังคงเผยอออกเหมือนรอรับความหวามวาบที่เขาปรนเปรอ ในขณะที่เขาซุกไซ้ปลายจมูกและริมฝีปากต่อลงมาหาโนมเนื้อที่อวบอิ่มก่อนจะจูบไซ้เคล้าคลึงอย่างเผลอไผล ฝ่ามือใหญ่สะอาดสอดแทรกแตะสำรวจไปทั่วสรรพางค์กายงามของเธออย่างคลั่งไคล้
ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงปากจัดที่แสนสวยคนนี้จะมีพลังดึงดูดเพศตรงข้ามได้มากมายถึงเพียงนี้ แค่ได้มีโอกาสแตะต้องเธอ เขาก็ไม่อยากจะหักห้ามหัวใจเอาไว้ เขาอยากจะเชยชมเธอให้ถึงที่สุด
แต่เมื่อสำเหนียกอยู่ในใจว่า เธอเป็นลูกสาวของใครก็ทำให้เขาค่อย ๆ ถอยห่างออกมาอย่างเสียดายแล้วผลักประตูรถเดินออกไปอย่างรวดเร็ว