บ่วงรักใต้เงาใจ

คำโปรย
เพราะพินัยกรรมทำให้เขาและเธอต้องแต่งงานกัน เขาโทษว่าเธอคือต้นเหตุที่ให้เขาบิดามารดาเขาเขียนพินัยกรรมขขึ้นมาเช่นนั้น เขาทำร้ายจิตใจเธอสารพัด จนเธอไม่อาจจะทนรับไหว เธอจึงเลือกเดินจากไปพร้อมกับหนึ่งชีวิตน้อยๆ ที่อยู่ในครรภ์ เขาจะทำอย่างไร เมื่อเธอจากไปแล้ว เขาถึงได้รู้ว่า...เธอสำคัญกับเขาแค่ไหน...

**********************************************
“พี่แดนคะ ตาวเจ็บปล่อยตาวก่อนนะคะ” ตวิษาเอ่ยออกมาเสียงอ่อยหลังจากที่ทั้งสองเข้ามาในห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้ว แดนไทยไม่รู้ตัวเลยว่าแรงบีบที่ข้อมือของเธอ มันทำให้หญิงสาวเจ็บมาก เธอไม่เคยเห็นเขามีท่าทีโกรธมากแบบนี้มาก่อน เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องทำท่าทางไม่พอใจ ในเมื่อเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสักนิด
“แค่นี้เจ็บเหรอ แล้วที่ทำกับฉันแบบนี้ล่ะคิดว่าฉันไม่เจ็บหรือไง ฉันอุตส่าห์คิดว่าเธอคือน้องสาวของฉัน แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะมักใหญ่ใฝ่สูงแบบนี้ เธอรู้อะไรมั้ย ถ้าวันนี้คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ให้อะไรเธอ ฉันก็จะยกให้เธอ เพราะว่าเธอเป็นน้องของฉัน แต่ดูสิ่งที่เธอทำกับฉันสิ เธอคงใช้มารยาของเธอหลอกให้คุณพ่อคุณแม่เขียนพินัยกรรมแบบนี้สิท่า” แดนไทยตะคอกใส่หญิงสาว มุมร้ายๆ ที่เธอไม่เคยได้เห็นจากตัวเขา เธอจะได้เห็นวันนี้แหล่ะ เขาจะทำให้เธอได้รู้ว่าเขาไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่เธอคิด พอกันทีแดนไทย ผู้ชายที่แสนใจดี คนๆ นั้นมันได้ตายไปแล้ว ต่อไปนี้เธอกับเขาเป็นได้เพียงศัตรูกันเท่านั้น
“ไม่นะคะพี่แดน ตาวไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ตาวไม่รู้มาก่อนว่าคุณพ่อคุณแม่จะทำแบบนี้ จะให้ตาวไปสาบานที่ไหนก็ได้ เชื่อตาวสักครั้งนะคะ” เหมือนฟ้าผ่ากลางใจ เมื่อที่พึ่งหรือครอบครัวเพียงคนเดียวของตวิษากำลังเข้าใจเธอผิดคนอย่างเธออย่างนั้นหรือจะมักใหญ่ใฝ่สูง ที่เธอได้จากครอบครัวของเขา มันมากมายเกินกว่าที่เธอจะชดใช้หมด หรือแม้กระทั่งทั้งชีวิตของเธอก็ไม่มีวันชดใช้หมด แล้วเธอจะวางแผนชั่วๆ กับผู้มีพระคุณของเธอได้ยังไง
“อย่าเลยตาว ถ้าเธอสาบานก็ตายเปล่า ฉันไม่อยากมีบาปติดตัวเพราะคนมักใหญ่ใฝ่สูงเหมือนเธอ” แดนไทยมองหญิงสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ตอนนี้ในใจของเขามีแต่ความโกรธ ต่อให้ตวิษาพูดอะไรเขาก็คงไม่ฟังแน่นอน เงื่อนไขที่ผูกมัดทั้งสองไว้ด้วยกันชั่วชีวิต ใครจะไปพอใจกับเงื่อนไขแบบนี้
“ตาวพูดจริงๆ นะคะ ที่ผ่านมาตาวเป็นคนแบบนั้นเหรอคะ ทำไมพี่แดนไม่เชื่อตาวสักนิดเลย” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความผิดหวัง เขาเคยเป็นพี่ชายที่แสนดี แต่ตอนนี้เขากำลังยัดเยียดข้อหาที่เธอไม่ได้ทำ และมันก็น่าปวดใจตรงที่เขาไม่ฟังในสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิด
“ฉันเริ่มคิดแล้วแหล่ะว่าที่ผ่านมาฉันคงโดนเธอต้มเสียเปื่อย พ่อกับแม่ก็คงเหมือนกัน เด็กเก็บขยะ กำลังจะกลายเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน มันน่าขำสิ้นดี” แดนไทยเอ่ยเสียงเยาะ ตวิษาเจ็บปวดเป็นอย่างมากที่เขามาดูถูกอาชีพเก่าของเธอในวัยเยาว์ เธอเลือกเกิดไม่ได้ แต่เธอเลือกที่จะเป็นคนดีได้ อาชีพเก็บขยะเป็นอาชีพที่บริสุทธิ์ คนรวยอย่างเขาคงไม่มีวันเข้าใจ ว่าความลำบากเป็นยังไง งานไหนที่พอจะทำได้ เพื่อหาเงินมาประทังชีวิตก็ต้องทำ มันดีกว่าการไปลักขโมยของใครไม่ใช่หรือ