เรื่องของมึงกับกู ไม่ควรเกิดขึ้น (จบ)

จากเพื่อนสู้คู่อริ คนที่จากได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัว จะอยู่เหนือความผิดบาปได้หรือไม่


=============================================================================


“รูมึง ยังเสียวอยู่มั้ย” ผมกัดฟันแน่นจนกรามขึ้นเป็นสันนูน

“ไอ้สัตว์!” พลันปล่อยหมัดหนักชกหน้าไอ้ขุนเขาไป แต่มันเสือกหลบได้ แล้วกดตัวผมกับประตูห้องน้ำ

“เหี้ยอย่างมึงไม่คู่ควรกับเพื่อนกู!”

“หึ เพื่อนมึงต่างหาก ที่ไม่คู่ควรกับกู” ยิ่งมันพูด ผมยิ่งเกลียดมัน

“โชคดีฉิบหาย ที่กูตัดขาดกับมึงทันเวลา” ผมเอ่ยเย้ยหยันไปตามความรู้สึก ดีแล้วที่ผมกันมันตัดขาดความเป็นเพื่อนกัน ผมไม่คิดเลยว่ามันจะเหี้ยได้มากมายขนาดนี้

เหี้ยเหมือน!...

“ทำไม มึงดีใจใช่มั้ยที่ตัดความเป็นเพื่อนกับกูได้” เสียงเข้มกดต่ำในลำคอ แรงบีบต้นแขนเพิ่มแรงมากขึ้น สายตาฉายชัดถึงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“เออ! กูแม่งโคตรดีใจ”