เหยื่อกามเทพ (อยู่ในซีรี่ชุด ที่สุดในดวงใจ) กลโกงของความรักความอยากได้ ทำให้เกิดโฏกนาฏกรรม

แววตาที่เขาจ้องมองมันทำให้เธอปวดร้าวอย่างแสนสาหัส เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อสบตาของเขา
“ไม่นะคะ ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่รู้ด้วยว่ามันเกิดอะไรขึ้น..”
“โกหก..มีพยานรู้เห็นว่าคุณเจตนาฆ่าเมียและลูกของผม..คุณทำเพื่ออะไร อยากได้ผมกลับคืนมากนักหรือ..”
พลทัตผลักไหล่ของภีชุมพลให้หันมาหาเขา
“ฉันว่านายใจเย็นก่อนดีไหมภี..เรื่องนี้มันน่าจะมีอะไรสักอย่างที่แอบแฝงอยู่..”
“จะมีอะไรคะคุณพล ก็บุษเห็นกับตาว่าคุณลลิลผลักคุณลักตกบันไดหลังจากถูกคุณลักตบหน้า..แล้วคุณลลิลก็บอกคุณลักว่าจะทำทุกอย่างเพื่อจะเอาคุณภีกลับคืนให้ได้..”
ลลิลทรมองหน้าบุษราพรนิ่ง
“ฉันพอจะรู้แล้วว่า ใครคือฆาตกร..”
ลลิลทรมองสบตาของบุษราพรนิ่งที่มีแววยิ้มหยันอยู่ในที
“คุณทำแบบนี้เพื่ออะไรคุณบุษ..ฉันไม่นึกเลยนะว่าคนที่เปรียบเหมือนคนในครอบครัวของฉันจะกลายเป็นหมาลอบกัดเสียเอง..”
เธอหันกลับไปมองหน้าภีชุมพล
“ไม่จริงนะคะ..ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น ได้โปรดเชื่อฉัน เหมือนที่คุณเคยเชื่อ..เชื่อใจฉันเถอะนะคะ ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น..”
เขาขบฟันแน่น
“ในหัวใจของผม มีเพียงลักษิกากับลูกเท่านั้น ไม่ว่าคุณกับผม เราจะเคยมีอะไรกันมาก่อนหรือไม่ ผมไม่สนใจ แล้วไม่คิดจะจดจำ และต่อให้ผมไม่มีลักษิกา ผมก็ไม่เคยคิดที่จะไขว่คว้าคุณมาเป็นของผม..”
นัยน์ตาคู่สวยไหวระริกในขณะที่บุษราพรลอบยิ้มออกมาอย่างสะใจ
“ผมจะทำทุกวิธี ที่จะทำให้คุณรับเคราะห์กรรมที่คุณก่อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน..สิ่งที่ผมต้องการมากที่สุดในเวลานี้คือ..ต้องการให้คุณตายตกตามภรรยากับลูกของผมไป..”
ลลิลทรกัดริมฝีปากไว้แน่นพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา เธอรู้สึกร้าวระบมและเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าถูกทำร้ายด้วยศาสตราวุธที่แหลม
“ผมไม่อนุญาตให้ประกันตัวนะครับ ผมต้องการให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเขียนสำนวนฟ้องศาลเอาผิดผู้หญิงคนนี้..”
เขาหันไปหาเจ้าหน้าที่ตำรวจ ปล่อยให้พี่ชายพี่สะใภ้ยืนมองดูเธอด้วยสายตาที่แล้วหัวใจที่อ่อนล้า ในขณะที่บุษราพรยืนยันเสียงแข็งในการเป็นพยานรู้เห็นเหตุการณ์

ลลิลทร พยายามกลืนก้อนน้ำตาเข้าไปด้านใน เธอจะไม่ให้มันไหลออกมาให้ใครได้เห็นอย่างเด็ดขาด
สีหน้าแววตาและคำพูดของเขามันทำให้เธอปวดร้าวอย่างสาหัส นี่นับเป็นครั้งที่สองที่เธอเจ็บเสียยิ่งกว่าครั้งแรก ที่เขาเลือกลักษิกาเป็นภรรยา ลืมคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ
และครั้งนี้ เขาคิดจะให้เธอตายตกตามภรรยาของเขาทั้งที่เธอไม่ได้เป็นคนทำ เขาไม่ฟังเหตุผล มันเป็นเพราะว่าเขารักภรรยาของเขามาก
“ในหัวใจของผม มีเพียงลักษิกากับลูกเท่านั้น ไม่ว่าคุณกับผม เราจะเคยมีอะไรกันมาก่อนหรือไม่ ผมไม่สนใจ แล้วไม่คิดจะจดจำ และต่อให้ผมไม่มีลักษิกา ผมก็ไม่เคยคิดที่จะไขว่คว้าคุณมาเป็นของผม..”
“ผมจะทำทุกวิธี ที่จะทำให้คุณรับเคราะห์กรรมที่คุณก่อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน..สิ่งที่ผมต้องการมากที่สุดในเวลานี้คือ..ต้องการให้คุณตายตกตามภรรยากับลูกของผมไป..”
คำพูดของเขาก้องอยู่ในหูของเธอ แม้วันนี้จะผ่านมาถึงวันที่สามแล้วก็ตามที่เธอต้องนั่งอยู่ในห้องขังแห่งนี้ โดยที่ไม่ยอมแตะอาหารและน้ำแม่แต่หยดเดียว
“บุษ เธอแน่ใจหรือว่าคุณลลิลฆ่าคุณลักษิกาจริง ๆ ..”
ปราณปรียาอดสงสัยเสียไม่ได้จึงเอ่ยถามเพื่อนรักเมื่อมีโอกาส
“จริง ฉันเห็นกับตา ทำไม เธอคิดว่าผู้หญิงที่นิ่ง ๆ อย่างลลิลทรจะไม่กล้าทำหรือ หรือเธอคิดว่าความรักที่ลลิลทรมอบให้คุณภีมันจบลงไปแล้ว..”
คำย้อนถามที่บุษราพรเอ่ยออกมาทำให้ปราณปรียานึกถึงครั้งที่ลลิลทรขว้างรูปภาพของเธอและภีชุมพลทิ้ง มันหมายความว่าเธอยังเก็บรูปนั้นเอาไว้
แล้วต้องมีใจรักมั่นต่อเขาคนนั้นและอาจจะเป็นได้ที่เธออยากจะได้เขากลับคืนมา แต่ไม่นึกว่าจะมีคนเห็น
“เธอเป็นเพื่อนฉันนะยา ฉันจะโกหกเธอทำไม คุณลลิลเองก็เหมือนน้องสาวของฉันเหมือนกัน แต่ฉันก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอทำร้ายคนท้องอย่างเลือดเย็นเพียงเพื่ออยากจะได้สามีของเขา..”
บุษราพรพยามอธิบายทำให้ปราณปรียาเริ่มคล้อยตาม
“ฉันมีธุระนะ จะไปให้ปากคำเพิ่มเติม นัดกับคุณภีเอาไว้..”
เจ้าหล่อนพูดแล้วก็ออกจากห้องทำงานของปราณปรียาที่บริษัทไป
“ยา ไปโรงพยาบาลเร็วครับ..”
“มีอะไรคะคุณพล..”
ยังไม่ทันที่พลทัตจะตอบคำถามของภรรยาเขาก็รีบเดินตรงไปยังรถตามด้วยร่างของภรรยา
เขาขับรถมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล ซึ่งที่นั่นมีพ่อกับแม่ของเขาเองและพ่อแม่ญาติพี่น้องของลักษิกาอยู่กันครบถ้วน ยกเว้นเพียงภีชุมพลที่กำลังหาทางจะเอาผิดกับลลิลทร