นางบำเรอในอุปถัมภ์

เพราะปรารถนาให้ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวดีขึ้น

‘อวิกา’ จึงยอมแล่เนื้อเถือกระดูกของตัวเองด้วยการ ‘ขายตัว’

กลายเป็น ‘นางบำเรอในอุปถัมภ์’ ของ ‘ชลัมพล’

ผู้ชายรูปหล่อ ร่ำรวย เร้าใจ ชาติตระกูลดี การศึกษาสูง ดีกรีนักเรียนนอก

เขาสุภาพ อ่อนโยน ปฏิบัติกับหล่อนอย่างให้เกียรติ และ ‘หวง’ หล่อนขั้นสุด

พร้อมอาละวาดแหลก หากมีใครมา ‘วอแว ยุ่งเกี่ยว’ กับหล่อน

เขาทำเหมือนรัก ‘แต่ไม่เคยรัก’

กระทั่งหล่อนเผลอไผลถลำหัวใจไป ‘รักเขา’

และสิ่งตอบแทนที่ได้กลับมาคือ…

คราบน้ำตา ความร้าวราน ความขมขื่น!

สุดท้ายเขาก็ใช้ ‘เงินฟาดหัว’ เพื่อให้หล่อน ‘ออกไปจากชีวิต!’

-----

ร้อยวันพันปีชลัมพลไม่ใช่ผู้ชายอารมณ์ร้าย วันนี้เขาจะไม่ใจดีสักเสี้ยว กล้าดียังไงถึงไปนอนค้างอ้างแรมที่อื่นทั้งๆ ที่ไม่ขออนุญาตจากเขาก่อน

นับว่าหล่อนกล้ามาก!

“วิเจ็บนะ!”

อวิกาเองก็จะไม่ยอมหงออยู่ใต้อุ้งตีนเขาเหมือนกัน!

เสมอมาหล่อนไม่พยศ วันนี้หล่อนจะให้อิสระแก่ตนเอง รักมากแค่ไหนเห็นได้จากหัวใจดิ้นพล่านไปด้วยแผลเหวอะหวะ

หล่อนไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร!

เมื่อก่อนหล่อนยินดีพร้อมทำก็เพราะคิดว่าจุดหมายปลายทางของความสัมพันธ์นั้นอาจจะลงเอยด้วยความสุขสมหวัง

แต่เมื่อทุกอย่างไม่ได้เป็นดั่งใจคิด หล่อนย่อมมีสิทธิ์ที่จะหอบหัวใจพังยับเยินกลับคืน!

“หยุดทำร้ายวิสักที เราจบกันเถอะค่ะ”

“คิดดีแล้วใช่ไหม”

ชลัมพลแทบจะตีอกชกท้องตัวเองแต่กลับผยองไม่แยแส ในเมื่อหล่อนอยากยุติเขาก็พร้อมจะยุติ

“ค่ะ”

“งั้นก็จบ”

อวิกาเกือบหลุดกรี๊ดเมื่อหล่อนหวังลึกๆ ให้เขารั้งไว้ ทว่าไม่…

ชลัมพลใช้ตีนเตะหล่อนออกจากชีวิตแล้วในตอนนี้!

“ไว้ฉันเซ็นเช็คให้”

-----

“สรุปจะไม่บอกกันใช่ไหม”

“คุณหวง…” ปกติอวิกาไม่เคยเรียกเขาว่า ‘คุณ’ หากครั้งนี้มันอดไม่ได้จริงๆ “เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะคะ ไม่ต้องห่วงวิหรอก วิอยู่ได้ ไม่เป็นไร”

น้ำเสียงในช่วงท้ายของหล่อนแปร่งไปมาก เจอความลำบากมาทั้งชีวิตหล่อนต้องสู้

ผู้ชายไม่รักเจ็บปางตาย แต่สักวันหล่อนต้องทำใจได้แน่

“ฉันแค่อยากเตือน…” อีโก้มันค้ำคอ ห่วงหาอาลัยทว่าทำได้แค่ปากดี “ถ้าคิดจะมีใครใหม่ก็หาคนที่โสดๆ หน่อยละกัน”

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะคะ แต่วิไม่ต้องการ”

ใบหน้าระรื่นหุบฉับ อวิกาไม่พร้อมรับความห่วงใยจากผู้ชายที่ตอกหล่อนเล่นทุกคืนทุกวันไม่ต่างจากไอ้สิงห์หิวโซเซ็กซ์จัด

จบกันไปแล้วก็อยากให้จบไป

อยากให้กลายเป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกัน แต่ดูเหมือนชลัมพลจะทำไม่ได้

“ปากดี”

ถ้าอวิกาอยู่ในฐานะเดิมนะ ไม่แคล้วที่ชลัมพลจะลงโทษหล่อนฐานดื้อดึงปากดี

“วิพูดเรื่องจริงค่ะ จบกันไปแล้ว เราควรกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน” อวิกาอยากกู่ตะโกนให้ก้อง หล่อนใจกล้ากว่าที่คิด กล้าฉะชลัมพลแล้วในวันนี้

“อยากเป็นนักใช่ไหมไอ้คนแปลกหน้า งั้นก็แสดงว่าไม่อยากรับความช่วยเหลือจากฉันแล้วงั้นสิ”

“แล้วแต่ท่านจะกรุณาค่ะ”

หล่อนไม่ได้หิวเงิน แต่ถ้าจะให้ หล่อนก็จะรับ

ทำไมล่ะ?

ชลัมพลตักตวงความสดความสาวของหล่อนแทบไม่เหลือซาก วันๆ หนึ่งทำอะไรกันบ้างล่ะถ้าเขาว่าง ร่างกายนี้หากเขากลืนกินลงท้องได้คงทำไปแล้ว!

-----

:: หมายเหตุ ::

- โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อเด้อ ไม่ตรงไทป์จะได้ไม่รู้สึกเสียดายเงินค่ะ หรือทดลองอ่านรายตอนใน readawrite ค่ะ

- ท่านไหนที่เคยอ่านออนไลน์มาแล้ว รบกวนอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น เพราะมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาหลายจุดค่ะ

- ระบบ apple ios กดซื้อผ่าน safari หรือ www.mebmarket.com เพื่อราคาที่คุ้มค่ากว่า แล้วค่อยกลับมาอ่านในแอปพลิเคชัน meb นะคะ

- ไฟล์นี้เป็นไฟล์ที่ผู้แต่งพิสูจน์อักษรเอง จะอัปเดตไฟล์ใหม่อีกครั้งหลังจากที่ทางพิสูจน์อักษรส่งไฟล์มาให้น๊า...