เจ้าสาว(ไร้)เสน่หา

เมธวิน...เจ้าของไร่ดารามณี เขามีร่างกายสูงใหญ่ ไว้หนวดเครา และดุดัน
กุลกัลยา...หญิงสาวโดดเดี่ยวที่พ่อแม่ตายจาก ไร้ญาติขาดพี่น้อง
...
เมธวินต้องประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียการมองเห็นเพราะพ่อของกุลกัลยา ซ้ำร้ายพ่อยังไม่รับผิดชอบและไม่พูดแม้แต่คำว่า ‘ขอโทษ’

ในวันหนึ่งเมื่อพ่อป่วยหนักจนจากโลกใบนี้ไปแล้ว เธอก็ถูกลักพาตัวมาที่ไร่ดารามณี

เมธวินเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบแทนพ่อด้วยการแต่งงานกับคนตาบอดอย่างเขาเพื่อผลิตทายาทไว้สืบสกุล

เธอจำยอมต้องทำตามความต้องการของเขา...อยู่ที่นี่เพื่อเป็นแม่พันธ์รอให้ตัวเองท้องแล้วคลอดออกมา เมื่อถึงวันนั้น...เธอจะได้รับอิสระ แต่ทว่า...ในคืนแรกที่เสียตัว เธอถึงรู้ความจริงว่าสายตาของเขากลับเป็นปกติแล้ว เขามองเห็นทุกอย่าง !

ใครจะคิดล่ะว่าเธอจะโดนจับตัวมาเพื่อเป็นเมียเจ้าของไร่ที่มีหน้าตาหล่อเหลายิ่งกว่าดารา ในสถานที่ที่เรียกว่า ‘ดารามณี’ ซึ่งสวยงามราวกับอยู่ในโลกแห่งความฝันเช่นนี้ แถมเธอยังกินอิ่มนอนอุ่น ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี...ช่างเป็นการถูกลักพาตัวที่แปลกซะจริงๆ

แล้วแบบนี้จะห้ามไม่ให้หวั่นไหวไปกับผู้ชายป่าเถื่อนคนนี้ได้ยังไงกัน !!!

****
“จะให้ฉันตั้งท้องเนี่ยนะ”
“ใช่ เธอต้องรับผิดชอบสิ”
หญิงสาวเม้มปากแน่น ตาวาว “ได้ค่ะ ฉันจะชดใช้ให้มันจบๆ ไป ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องเจอคุณอีก”
เขานิ่งไปพักหนึ่งก่อนหัวเราะ ขยับเดินมายืนชิดขอบเตียง จับคางเธอบังคับให้แหงนหน้าขึ้นสบตากับเขา ก่อนจะพูดว่า “ชาติหน้า ฉันไม่สนใจหรอก รู้แค่ว่าชาตินี้เธอได้ฉันเป็นผัวไปแล้ว ! ”