นับหนึ่งจนถึงดวงดาว

คนหนึ่ง...รักอย่างไม่ลืมหูลืมตา
อีกคน...กว่าจะรู้ว่ารักก็สายเกินไป
สองหัวใจที่สวนทางกัน...ปลายทางจะเป็นเช่นไร

--ความรักก็เหมือนกับความตาย ถึงจะรู้ว่าวันหนึ่งต้องตายจากกันไป แต่พอวันนั้นมาถึงจริงๆ มันก็ยังต้องเสียใจ...เหมือนความรักของเธอที่ถึงจะรู้ดีว่าจุดจบเป็นเช่นไร แต่พอโดนปฏิเสธซ้ำๆ มันก็ยังเสียใจเป็น--

...ติดตามเรื่องราวความรักของนักเขียนสาวชาวไทยกับนักแสดงชายชาวจีนที่เปรียบเสมือนดั่งเส้นขอบฟ้ากับท้องทะเลที่ยากจะมาบรรจบกัน...

'จื่อเยี่ยน' หญิงสาวธรรมดาที่ถูกแฟนทิ้งจนต้องหันไปพึ่งพิงเหล่าดาราชายมาเยียวยาหัวใจด้วยการไปเป็นติ่ง แล้วต้องทำอย่างไรล่ะถึงจะได้หัวใจของเขา...ได้เห็นหน้าเขา เธอไม่อยากเป็นแค่แฟนคลับธรรมดาที่หาบัตรไปดูคอนเสิร์ต หรือไปเจอเขาในงานมีตติ้งเท่านั้น

...สุดท้ายเลยผันตัวมาเป็นนักเขียน...

'หยางหมิง' นักแสดงหนุ่มปลายแถวจากเมืองจีน ไม่ว่าเขาจะหน้าตาดีและมีความสามารถมากเพียงใด สุดท้ายก็ยังต้องพึ่งพาโอกาสที่ดูเหมือนจะไม่มีวันมาถึง จนกระทั่งวันหนึ่ง...วันที่แฟนคลับคนหนึ่งหยิบยื่นโอกาสนั้นมาให้...โอกาสที่ทำให้เขาได้เฉิดฉายเหมือนชื่อของตัวเองไปทั่วท้องฟ้าเมืองจีน

...แต่ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าสุดท้ายเธอจะได้กลายเป็นนักเขียนผู้โด่งดัง หรือหยางหมิงที่กลายเป็นแสงตะวันของผู้คนครึ่งค่อนโลก ชีวิตของทั้งสองก็ไม่มีวันมาบรรจบกัน เพราะคนที่หยางหมิงรักนั้น...ไม่ใช่เธอ

........................................................................................................................
"ผมขอโทษที่ไม่สามารถรักคุณได้ ไม่ว่าคุณจะพยายามแค่ไหน ความรักกับความดีก็ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ผมรู้ว่าคุณรักผมมานาน แต่ที่คุณพยายามไปทั้งหมด มันไม่มีวันเปลี่ยนใจผมให้รักคุณได้ ผมซาบซึ้งในทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำให้ผมมาก แต่อย่าพยายามผิดที่เลย อย่ารอผม อย่าพยายามเพื่อผมอีกเลย..."

"มองตาผมสิ มองเข้าไปข้างใน แล้วบอกสิว่าคุณเห็นความหวังที่จะทำให้ผมรักคุณได้อยู่ในนั้น"

"มองตาฉันสิ มองเข้าไปข้างใน แล้วบอกสิว่าคุณเห็นความหวังที่จะทำให้ฉันปลี่ยนใจได้อยู่ในนั้น"

..........................................................................................................................