เหมันต์โปรย หวนคืนสู่รัก

หากคุณเชื่อเรื่องความบังเอิญ คุณก็คงเชื่อเรื่อง พรหมลิขิต เช่นกัน ทิศเหนือสะดุดรักแรกพบ และเฝ้ารอคอยการเจอกับเธออีกครั้งและสัญญากับตัวเองจะไม่มีวันปล่อยเธอให้หลุดมือไป
---------------------------------------------------
“ป๊ะป๊า” เฟย์ย่าพอเห็นว่าไม่ใช่ป๊าปาของเธอก็เลยขยับออกห่างมองหน้าด้วยความสงสัย “พี่สาวคนสวยเป็นเพื่อนป๊ะป๊าเหรอค่า”
ซวยแล้ว ไปมีอะไรกับคนมีครอบครัว
“ใช่จ้ะ เอ่อ แม่หนูอยู่ไหมจ้ะ”
“ไม่อยู่ค่ะ” เด็กน้อยส่ายหน้า “พี่สาวชื่ออะไรคะ หนูชื่อเฟย์ย่าเป็นลูกสาวของป๊ะป๊าค่ะ
“ชื่ออลินค่ะ เอ่อ พี่มีธุระด่วนต้องกลับ ไปก่อนนะคะ”
“แล้วจะมาอีกไหมคะ” หนูน้อยจับชายเสื้ออีกฝ่ายไว้
“มาค่ะ”
พอได้คำตอบที่พอใจก็ยิ้มกว้างยกมือขึ้นโบกลา “บ๊ายบายค่า”
อลินดารีบร้อนเดินออกไปสตาร์ทรถกระบะที่เขาขับพามาที่นี่กลับไปรีสอร์ททันที
“บ้าจริง ทำไมทำเรื่องแบบนี้ลงไปได้” อลินดาทั้งรู้สึกผิดและเสียใจที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ก่อนจะรีบร้อนเก็บกระเป๋าแล้วเช็คเอ้าส์ออกทันที และโชคดีที่มีเรือกลับขึ้นฝั่งเวลานั้นด้วย
ด้านคนถูกทิ้งไว้ยืนมองตามเรือที่แล่นออกห่างไปเรื่อย ๆ พร้อมอุ้มร่างหนูน้อยไว้ในอ้อมแขน
“หนูอยากได้มามี๊ไหมครับ แบบพี่สาวคนนั้น”
“อยากค่า อยากได้ค่ะ” เฟย์ย่ายกมือขึ้นตอบอย่างไม่ต้องคิด
ทิศเหนือพาหนูน้อยเดินทางกลับกรุงเทพ ธุรกิจส่วนใหญ่จะอยู่ที่กรุงเทพส่วนที่นี่ทำไว้เวลาอยากพักผ่อนจะได้ไม่ต้องแย่งจองคิวกับคนอื่น และตอนนี้เขามีภาระกิจตามตัวแม่ของลูก