ผูกรักผูกพัน

ร่างบางที่ขดคู้กอดเข่าตามร่างกายมีแต่รอยขีดข่วนจากฝีมือตัวเอง แรงหยิก แรงข่วน แรงฟาด หนูน้อยทำมันอย่างสุดแรงด้วยความเกลียดชัง



"หนูน้อยทำไมตัวแดงแบบนี้ครับ"มือสากรีบส่งลูบคลำตามตัวด้วยความเป็นห่วง ร่างกายผิวขาวๆ ที่คอปเตอร์มองเวลาไหนก็สวย แต่ในเวลานี้มีแต่รอยขีดข่วนแดงช้ำเป็นทางยาวจนเลือดซึมซิบออกมา



"ฮึก ยะ…อย่าเข้ามาใกล้เด็กดื้อที่คุณไม่เคยคิดที่จะรัก ฮึก ยะอย่าเข้ามา"หนูน้อยพยายามเบี่ยงตัวหนีจากการสัมผัสคอปเตอร์ สายตาคมยิ่งเห็นรอยขีดข่วนมากขึ้น



"ทำร้ายตัวเองแบบนี้ทำไมหนูน้อย ไม่รักตัวเองแล้วใครจะมารัก"



"ไม่รักก็ออกไปสิ ไม่รักแล้วมาจดทะเบียนสมรสกับหนูน้อยทำไม ไม่รักแล้วมาทำดีด้วยทำไม"



"ถ้าเฮียดินไม่มาขอร้องให้อาช่วยใจดีกับเราคิดว่าอาจะทำหรอ ถ้าเฮียดินและทุกคนไม่อยากได้อาเป็นลูกเขยคิดว่าอาจะจดทะเบียนสมรสไหม เราเองไม่ใช่หรอที่อยากได้อาเป็นผัวเราเองไม่ใช่หรอที่เป็นคนทอดสะพาน"



กรี๊ด กรี๊ด!!



มือเล็กทั้งสองข้างยกส่งปิดหูส่ายหน้าร้องไห้ไปมาส่งเสียงกรีดร้องอย่างถึงที่สุด ก้มหน้าร้องไห้อย่างน่าเวทนา นี่หรอคือเหตุผลที่ทำดีด้วยนี่หรอคือเหตุผลที่ยอมจดทะเบียนสมรสด้วย ทั้งหมดคือคำร้องขอจากผู้เป็นพ่อและทุกคนสินะ ในเมื่อไม่รักเธอไม่อยากอยู่แล้ว



"ฮึก หนูน้อยคืนอิสระให้ ขอโทษที่ยึดอาเตอร์เอาไว้ ฮึก ขอโทษที่ผูกรักผูกพันด้วยกระดาษโง่ๆแผ่นนั้น หนูน้อยแค่คิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับความรัก ฮึก หนูน้อยขอหัวใจคืนนะคะต่อให้อยากวางหัวใจไว้กับอาเตอร์มากแค่ไหนสิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือความช้ำและคนช้ำก็คือหนูน้อยเพียงคนเดียว ฮึก หนูน้อยโง่เองที่รักจนไม่ลืมหูลืมตา ดูไม่ออกว่าอันไหนรักแท้หรือรักลวง"